O Salgueiro Chorón

​

Esteban Doporto Fernández 6ºB

Salgueiro chorón

​

• Tamén chamado chorón

​

• É unha árbore caducifolia

​

• Moi apreciada como especie ornamental

​

• Nome científico: Salix babylonica

​

​

Descrición

​

• É unha árbore de talla media

​

• Pode chegar a 10 ou 15 metros de altura

​

• As follas: alternas, simples, lanceoladas, con dentado fino.

​

Distribución

• É orixinaria de China

​

• Tróuxose para Europa a finais do século XVI.

​

• Prefire solos húmidos e lixeiros.

​

• En Galicia abunda en parques e xardíns preto dos regos.

Cousa curiosa

• Plántase como árbore de ribeira, xa que as súas raíces poden acadar grandes distancias para atopar auga.

​

Nomes populares

​

• galego: salgueiro chorón; cast.: sauce de Babilonia, sauce llorón, llorón, desmayo

Localizacion

• Praza das Regas (1); barrio da Seca (1); paseo de Valle Inclán (1); 'Aurea': parque de Rosalía de Castro (2); illa do Covo (Illa das Esculturas) (3); IES A Xunqueira II (12); campus universitario (xunto os campos de fútbol) (2); estación de autobuses (1); xardín entre a avenida de Augusto García Sánchez e o parque da Constitución (3); avenida de Bos Aires (2); centro de formación e recursos de Pontevedra (CFR) (1); IES A Xunqueira I (1); IES A Xunqueira (6).

Momentos de interese

​

​

​

• Practicamente todo o ano polo porte chorón e a cor amarela, alaranxada ou dourada das pólas, aínda que destacariamos o comezo da primavera cando florea e ten as follas novas.

​

​

Orixe e Etimoloxía

• Orixe: crese que esta especie é natural da antiga Persia (actualmente, Irán) e do Cáucaso. Outros autores coidan que tamén o é da China, Mongolia e/ou do Xapón.

​

• Etimoloxía: o xénero é o nome dado polos romanos aos salgueiros, tanto ás pólas como á madeira, e o epíteto específico foi dado porque Carl von Linné (L.) considerou que a árbore era natural de Babilonia, onde posiblemente era cultivada. O cultívar 'Aurea' (b, c, d) chámase así pola cor dourada das póliñas

Coplas populares

• "A aldea de Palavea� Aldea de moita lama;� Que se dan as nenas nela� Como salgueiro na braña.“

​

• "Salgueiro prende de escallo� E abeneiro de raís;� Amores que fostes doutros� Para min non me servís."

​

​

• "Eu ben vin andar o merlo� Dende salgueiro a salgueiro� Casa aquí, casa acolá,� ¡O merlo sempre solteiro!

​

​

"Prende salgueiriño prende� Prende na fonte serena;� Que tamén os meus ollos prenden� Nos olliños dunha nena."