Adam Mickiewicz�Wielki Wieszcz Narodowy

Biografia

Adam Mickiewicz należy do największych twórców literatury polskiej. Jego życie jest przykładem klasycznej biografii romantycznej, typowej dla całego pokolenia. Określały ją m.in. sytuacja panująca w kraju, światopogląd romantyczny oraz echo powstania.

Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu koło Nowogródka. Jego rodzina wywodziła się z drobnej szlachty, ojciec pracował w sądzie w Nowogródku. W tamtych okolicach upłynął pierwszy okres życia małego Adama, który tam chodził do szkoły prowadzonej przez dominikanów. W 1812 roku Mickiewiczowi umarł ojciec. W 1815 roku Adam udał się do Wilna, gdzie na tamtejszym uniwersytecie rozpoczął studia.

W tym miejscu biografowie wyodrębniają tzw. etap wileńsko - kowieński w życiu Wieszcza. �W latach 1816 – 1819 studiował bowiem w Wilnie, potem zaś, w latach 1819 – 1823 pracował w Kownie. W tym czasie Mickiewicz nawiązał bliższe kontakty z grupą filomatów i filaretów, pisał także swoje pierwsze utwory poetyckie, takie jak: „Oda do młodości” czy „Pieśń filaretów”.

� �

Biografia

W tamtym czasie poznał również Marylę Wereszczakównę, do której miłość wpłynęła na jego całe późniejsze życie, nie tylko osobiste, ale również na jego twórczość. Rodzina Maryli uznała, iż nie był on dla niej odpowiednim kandydatem na męża (nie był bowiem zamożny), �a więc Maryla wkrótce stała się żoną hrabiego Puttkamera.

W Kownie Mickiewicz pracował jako nauczyciel, co nie było dla niego szczytem ambicji. �W tamtym czasie napisał m.in. „Ballady i romanse”, „Grażynę” oraz II i IV część „Dziadów”. �W tym celu korzystał z bogatej tradycji ballad i podań litewskich.

W 1823 roku organizacja filomatów, do której przynależał Mickiewicz, została zdekonspirowana. W wyniku postępowania sądowego Mickiewicza skazano na zesłanie �do Rosji, a wydarzenie to stało się początkiem kolejnego okresu w jego życiu, tzw. etapu rosyjskiego.

Podczas pobytu w Rosji przyjaźnił się z tamtejszymi romantykami (m.in. Puszkinem) oraz dużo podróżował - na Krym, do Moskwy, Petersburga czy Odessy. W Rosji powstały jego słynne „Sonety krymskie” oraz „Konrad Wallenrod”.

� ��

Biografia

W 1829 roku rozpoczął się etap drezdeński w życiu Mickiewicza. Po wyjeździe �z Rosji znalazł się we Włoszech, gdzie dowiedział się o wybuchu Powstania Listopadowego. Zdecydował się udać do Polski, gdzie przybył pod koniec 1831 roku, jednak nie udało mu się przedostać do Królestwa. W 1832 roku razem z falą popowstańczej emigracji znalazł się �w Dreźnie, gdzie powstała najsłynniejsza, III część „Dziadów”. Również w 1832 roku przyjechał do Paryża, gdzie postanowił pozostać na dłużej.

W Paryżu rozpoczął się ostatni już czyli czwarty etap życia Mickiewicza. Tam �w 1834 roku ożenił się z Cecylią Szymanowską oraz wydał „Pana Tadeusza”. Dwa lata �(od 1839 do 1840 roku) spędził w Lozannie, jako profesor literatury łacińskiej. Tam napisał cykl liryków, od miejsca nazywanych lozańskimi. W 1840 roku powierzono mu katedrę literatury słowiańskiej w College de France. Później rozpoczął działalność publicystyczną na łamach „Trybuny Ludów”. Wtedy też jego żona zachorowała, a Mickiewicz stracił pracę. Nowe zatrudnienie znalazł, jako bibliotekarz w Paryżu. Zmarł 26 listopada 1855 roku.

Dzieła poety stały się trwałą częścią naszej świadomości narodowej. Są nieustannie wznawiane i komentowane.

� ���

Twórczość

• Poezje t. 1 - wydane w Wilnie w roku 1822; zawierały „Ballady i Romanse”, a także przedmowę „O poezji romantycznej”. Ten tom poezji miał przełomowe znaczenie �w literaturze polskiej, zapoczątkowując nurt romantyczny oparty na ludowości, poezji ludowej, obyczajach i wyobrażeniach ludu
• Poezje t. 2 - wydane w roku 1823, zawierały „Grażynę” oraz II i IV część „Dziadów ”
• „Sonety krymskie”- wydane w roku 1826 w Rosji
• w Dreźnie powstała III część „Dziadów”- najwybitniejszy polski dramat romantyczny, napisany wiosną 1832 roku
• „Konrad Wallenrod” wydany w roku 1828 w Rosji
• epopeja „Pan Tadeusz czyli Ostatni zajazd na Litwie” napisana w Paryżu w latach �1832-1834; wydana 1834. W „Panu Tadeuszu” Mickiewicz przedstawił romantyczną i pełną nostalgii wizję Polski szlacheckiej
• „Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego”- broszura polityczna z 1832 roku
• „Liryki lozańskie” wydane dopiero pośmiertnie
• pisana przez całe życie I część „Dziadów”
• „Konfederaci barscy”- dramat z 1836 roku

*

Adam Mickiewicz �jako Wieszcz Narodowy

Niezwykle bogata twórczość Adama Mickiewicza, przepojona patriotyzmem spowodowała, iż stał się on w oczach Polaków poetą przeobrażeń. Być może pod wpływem jego dzieł �(w szczególności takich, jak „Dziady”, „Kordian”, „Pieśni Wajdeloty”, „Pan Tadeusz” czy „Pieśń filaretów”) możliwe było odzyskanie przez naród polski upragnionej niepodległości.

Za jego przyczyną w umysłach Polaków rodziły się coraz to nowsze sposoby walki �o wolność, nierzadko pomysły te ujrzały światło dzienne poprzez ich realizacje.

Były to czasy trudne dla narodu polskiego, gdy z rąk zaborcy ginęło wiele setek ludzi, �a realizacja wielu przedsięwzięć nie mogła doczekać się końca. Literatura tego okresu mimo, iż spotkała się z wieloma przeciwnościami, nie zginęła, a już na pewno nie w sercach rodaków, nie było na nią ani siły, ani sposobu. To być może dzięki niej możliwe jest śledzenie aktualnej historii narodu polskiego.

�

*

Już w pierwszych latach po śmierci Mickiewicza jego sława i wpływ, jaki wywarł nie tylko �na społeczeństwo polskie, ale również na artystów i myślicieli w Europie zaowocowały publicznym okazywaniem jego zasług i symbolicznym hołdom poecie.

Jednym z wcześniejszych i najbardziej znanych jest dzieło głośnego francuskiego rzeźbiarza Emila Bourdelle’a - pomnik Adama Mickiewicza przedstawiający go w formie Pielgrzyma. �W 1898 wzniesiono w Krakowie pomnik autorstwa Teodora Rygiera, co stało się okazją �do wielkiej manifestacji patriotycznej.

Symboliczny grób poety znajduje się w powstałym w 1955 Muzeum Adama Mickiewicza �w Stambule. Syn poety, Władysław Mickiewicz, ufundował w 1903 roku w Paryżu Muzeum gromadzące pamiątki po ojcu i niektóre rękopisy jego utworów. Znajduje się ono w gmachu Biblioteki Polskiej na Wyspie Świętego Ludwika.

Wiele miast w Polsce oraz niektóre miasta europejskie związane z życiem Adama Mickiewicza ma ulice, parki, place i budynki publiczne nazwane jego imieniem.

Pamięć o Wieszczu

*

Pamięć o Wieszczu

Pomnik Adama Mickiewicza

w Krakowie

Muzeum Adama Mickiewicza

w Stambule

Ulica Adama Mickiewicza

w Rzymie

Teatr im. Adama Mickiewicza

w Częstochowie

Muzeum Adama Mickiewicza

w Nowogródku

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza

w Poznaniu

*

Dziękuję za uwagę

*