Wojna obronna Polski �1939 r.
Wojna obronna Polski
trwała od 1 IX do 4 X 1939 r.
W tym czasie wojska polskie musiały stawić opór
zachodniej i północnej
Plan wojenny II RP zakładał obronę na całej długości granic, co przy zbyt niskiej liczebności wojska nie dawało żadnej gwarancji sukcesu.
Plany wojenne Niemiec zakładały natomiast zastosowanie Blitzkrieg - wojny błyskawicznej, co przyniosło zwycięstwo w wojnie.
Blitzkrieg
Doktryna wojenna zakładająca zastosowanie szybkich i zaskakujących wroga działań wojennych przy użyciu wojsk pancernych i lotniczych. Wojska te miały za zadanie szybkie dotarcie do najważniejszych pod względem strategicznym, gospodarczym i politycznym miejsc w atakowanym państwie oraz zapewnienie całkowitego panowania w powietrzu poprzez zbombardowanie i zniszczenie lotnictwa wrogich wojsk w pierwszej fazie wojny
Polska obrona
Atak niemiecki
1 IX 1939 r.
Atak radziecki
17 IX 1939 r.
Przebieg działań wojennych:
bitwa nad Bzurą – próba przebicia się wojsk polskich pod dowództwem gen. Tadeusza Kutrzeby z Wielkopolski do Warszawy; obrona Warszawy i Modlina;
wejście Armii Czerwonej do Polski ( 17 września 1939 r.); kapitulacja Warszawy (28 września) i Modlina (29 września)
Koniec obrony Helu
28 IX 1939 r.
Polska została podzielona
między okupantów
Stolicą Generalnej Guberni został Kraków, generalnym gubernatorem dr Hans Frank
Warszawa
Kraków