หน่วยการเรียนรู้ที่ 12

อิสลาม

​

ศาสนา

อิสลาม

​

สาระการเรียนรู้

ประวัติศาสนา

ประวัติศาสดา

ประเภทของศาสนาอิสลาม

นิกายของศาสนาอิสลาม

หลักคำสอนของศาสนา

การเข้ามาของศาสนาอิสลามใน � เอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ศาสนาอิสลามในประเทศไทย

อิทธิพลของศาสนาอิสลามต่อ� สังคมไทย

บุคคลสำคัญ

กำเนิดในนครเมกกะ ประเทศซาอุดิอาระเบีย

ประวัติศาสนา

หลังพระพุทธศาสนาราว 1,113 ปี

ศาสดา : นบีมุฮัมมัด

คัมภีร์สำคัญ : อัลกุรอาน

อิสลาม มาจากคำว่า อัสละมะ แปลว่า ยอมจำนนต่อพระเป็นเจ้า / สะลิมะ แปลว่า รอดพ้น ปลอดภัย บริสุทธิ์

ผู้นับถือศาสนาอิสลาม เรียกว่า ชาวมุสลิม หมายถึง ผู้แสวงหาสันติ หรือใฝ่หาและเสริมสร้างอิสรภาพ

ประวัติศาสดา

นบีมุฮัมมัด เป็นศาสดาองค์ที่ 25 หรือเป็นศาสนทูตของอัลลอฮ์

เกิดที่นครเมกกะ

ประเทศซาอุดิอาระเบีย

บิดา : อับดุลลอฮ์

มารดา : อามีนะฮ์

ได้รับการอุปการะจากปู่และลุง เพราะบิดามารดาเสียชีวิตตั้งแต่ท่านเยาว์วัย

วัยเยาว์ : ดำรงชีวิต

ด้วยการเลี้ยงแกะ

วัยหนุ่ม : ทำหน้าที่เป็นผู้นำคาราวานสินค้า และสร้างกำไรมหาศาล จนได้รับฉายาว่า อัลอามีน แปลว่า ผู้ซื่อสัตย์

อายุ 25 ปี :

แต่งงานกับนางคอดีญะห์

นิมิตเห็นเทวทูตนามว่ายิบราอิล

หรือกาเบรียล บอกว่าท่าน

ได้รับเลือกจากอัลลอฮ์ให้เป็นศาสดา

อายุ 40 ปี : อัลลอฮ์แต่งตั้ง

ให้เป็นนบีและรอซูล เพื่อรับ

ข้อบัญญัติและนำคำสอนมา

เผยแพร่

ช่วงแรกได้รับการต่อต้าน

และถูกทำร้ายจากชาวกุเรซ

ในนครเมกกะ

หลังประกาศคำสอน 13 ปี

ให้ผู้ศรัทธาอพยพไปยัง

นครมะดีนะห์

ศาสนาอิสลามแผ่ขยาย

ออกไปสู่ดินแดนห่างไกล

นอกคาบสมุทรอาหรับ

ประวัติศาสดา

ประเภทของ

ศาสนาอิสลาม

เป็นศาสนาเอกเทวนิยม

นับถือพระเจ้าองค์เดียว คือ อัลลอฮ์

นิกายของศาสนาอิสลาม

นิกายหรือสำนักคิดหลักใหญ่มี 2 นิกาย ได้แก่

นิกายซุนนี หรือชุนนะห์ (คนไทยเรียกสุหนี่) หมายถึง จารีตที่นับถือกันมาแต่เดิม เคร่งครัด ปฏิบัติตามอัลกุรอานและชุนนะห์เท่านั้น นับถือมาในประเทศอินโดนีเซีย มาเลเซีย ไทย

นิกายชีอะห์ หมายถึง พรรคพวกท่านอาลี (บุตรเขยของศาสดา) ส่วนใหญ่อยู่ในประเทศอิหร่าน อิรัก เยเมน อินเดีย

นิกายวาฮาบี ถือว่าอัลกุรอานสำคัญและเป็นหลัก มีผู้นับถือนิกายนี้ไม่มากนัก

นิกายคอวาริจ แปลว่า ผู้แยกออกไป / ถือว่าผู้จะเป็นคอลิฟะต้องมาจากการเลือกตั้ง

นิกายซูฟี แยกออกจากสายชีอะห์ สันนิษฐานว่าก่อตั้งจากอัลฟาราบี ผู้เคร่งครัดในอัลกุรอาน ได้นำปรัชญามาผสมกับความเชื่อแบบอิสลาม กลายเป็น ซูฟี

นิกายย่อยหรือสำนักคิดอื่น ๆ เกิดและพัฒนามาจากนิกายหลักทั้งสอง

หลักศรัทธา 6 ประการ

ศรัทธาในอัลลอฮ์

ศรัทธาในบรรดามะลาอีกะห์ (บ่าวผู้รับใช้อัลลอฮ์)

ศรัทธาในบรรดาคัมภีร์ต่าง ๆ

ศรัทธาในบรรดาศาสนทูต

ศรัทธาในวันพิพากษาโลก (วันสิ้นสุดท้าย)

ศรัทธาในกฎสภาวะของพระเจ้า (สิ่งที่พระเจ้ากำหนดมาแล้ว)

​

หลักคำสอนของศาสนา

หลักปฏิบัติ 5 ประการ

การปฏิญาณตน : ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮ์

การละหมาด : แสดงความเคารพต่อพระเจ้าทั้งร่างกายและจิตใจ ปฏิบัติวันละ 5 เวลา � คือ ย่ำรุ่ง กลางวัน เย็น พลบค่ำ กลางคืน

การถือศีลอด : ละเว้นการบริโภคอาหาร ฝึกร่างกายและจิตใจให้อดทนในเดือนรอมฎอน

การบริจาคซากาต หรือซะกาต : บริจาคทานแก่คนขัดสนตามฐานะ

การประกอบพิธีฮัจญ์ : จัดขึ้นปีละครั้ง ณ วิหารกะบะห์ นครเมกกะ ซาอุดิอาระเบีย

แผ่อิทธิผลเข้ามาโดยชวา อาหรับหรือเปอร์เซีย อินเดียซึ่งเข้ามาค้าขายที่มะละกา และชาวจีนที่เข้ามาค้าขายช่วงพุทธศตวรรษที่ 12 ระยะแรกไม่ได้รับความนิยมนัก

ต่อมาได้รับความนิยมในหมู่เกาะอินโดนีเซียและแหลมมลายู โดยเริ่มจากผู้นำซึ่งเป็นเจ้าเมืองชนชั้นปกครองเห็นว่าศาสนาอิสลามเอื้อประโยชน์ทางเศรษฐกิจและการเมือง ทำให้ศาสนาอิสลามเผยแพร่ในแหลมมลายูอย่างรวดเร็ว

ศาสนาอิสลามในประเทศไทย

ปรากฏภาษาเปอร์เซียในศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง คือ “ปสาน” แปลว่าตลาด แสดงว่ามีชาวเปอร์เซียซึ่งเป็นชาว มุสลิมเข้ามาค้าขายติดต่อ และตั้งบ้านเรือน

พบเหรียญทองคำ (ทำขึ้นในประเทศแคชมีร์ สมัยพระเจ้าไซนูล �อาบีดีน) ที่วัดราชบูรณะซึ่งสร้างขึ้นในสมัยเจ้าสามพระยา แสดงให้เห็นความสัมพันธ์กับประเทศที่นับถือศาสนาอิสลาม

พ.ศ. 2310 กรุงศรีอยุธยาตกเป็นเมืองขึ้นของพม่า ทำให้หลายเมืองตั้งตนเป็นอิสระ เช่น ปัตตานี นครศรีธรรมราช สงขลา พัทลุง

สมัย

สุโขทัย

สมัย

อยุธยา

สมัย

รัตนโกสินทร์

รัชกาลที่ 1 ยกทัพไปปราบปรามเมืองปัตตานี แม่ทัพเรือ คือ พระยาราชบังสัน ซึ่งเป็นชาวมุสลิม แต่เจ้าเมืองปัตตานีไม่ยอมเป็นเมืองขึ้น จึงต้องกวาดต้อนชาวปัตตานีไปประกอบอาชีพเกษตรกรรมแถวมีนบุรี และหนองจอก ภายหลังต้องปราบปรามและแบ่งเมืองปัตตานีออกเป็น 7 หัวเมือง

​

รัชกาลที่ 3 หัวเมืองทั้ง 7 ได้แข็งเมืองขึ้นอีก จึงปราบปรามและกวาดต้อนชาวปัตตานีและไทรบุรีมาอาศัยในจังหวัดธนบุรี

​

รัชกาลที่ 5 ยุบหัวเมืองทั้ง 7 เหลือเพียง 4 ต่อมาได้เปลี่ยนเป็นมณฑลปัตตานี และแบ่งออกเป็น 3 จังหวัด ปัจจุบันเรียกว่า สามจังหวัดชายแดนภาคใต้

1

ฉลองพระองค์อย่างเทศ : เครื่องต้นของพระมหากษัตริย์ เป็นเสื้อยาวถึงเข่า เกิดขึ้นในประเทศอิหร่าน หรือเปอร์เซีย

ลิเก (กลายมาจาก ดีเกร์) : การละเล่นและขับร้อง มาจากชาวมลายูซึ่งมีประเพณีต้อง “ออกแขก” ก่อนแสดง

อิทธิพลของศาสนาอิสลามต่อสังคมไทย

บุคคลสำคัญ

เป็นมุสลิมชีอะห์

เกิดเมื่อ พ.ศ. 2076 ณ ประเทศอิหร่าน

เดินทางมากรุงศรีอยุธยาสมัยสมเด็จพระนเรศวรฯ

ปลายสมัยสมเด็จพระเจ้าทรงธรรม รับราชการกรมท่า �เป็นพระยาเฉกอะ หมัดรัตนราชเศรษฐี

ดำรงตำแหน่ง “จุฬาราชมนตรีคนแรก”

ปราบปรามชาวต่างชาติที่ก่อจลาจล

เป็นต้นสกุลของชาวไทยมุสลิมหลายนามสกุล และสายสกุลบุนนาค

เจ้าพระยาบวรราชนายก (เฉกอะหมัด)