उतारा -
रमजान महिन्यात मुस्लिम बांधव अत्यंत कडक उपवास करतात. सूर्योदयापासून सूर्यास्तापर्यंत ते साध्या पाण्याच्या थेंबालाही शिवत नाहीत. एवढंच काय तोंडातली लाळ सुद्धा गिळत नाहीत.
             सूर्यास्तानंतर खजूर खाऊन किंवा पाणी पिऊन उपवास सोडतात.  'इफ्तार' मध्ये निरनिराळे गोड-धोड पदार्थ खातात . कुराणाचे पठण करून झोपी जातात.
              सूर्योदय होण्यापूर्वी दोन तास आधी उठून नमाज पढतात आणि नंतर जेवतात.  सूर्योदय झाल्यानंतर ते पुन्हा उपवासाला प्रारंभ करतात.

उतारा -
चांगली माणसे नेहमी नम्र असतात. त्यांना जशी त्यांच्या गुणांची जाणीव असते तशीच दोषांचीही असते.असे म्हटले जाते, की माणूस जसजसा मोठा होत जातो , तसतसा तो नम्र होत जातो , कारण त्याला जाणवते की जग किती मोठे आहे , ज्ञान किती अफाट आहे . त्या तुलनेत आपण जे ज्ञान मिळवले आहे,  यश मिळवले आहे , ते किती छोटे आहे.  'विद्या विनयेन शोभते'  हे तर तुम्ही नक्कीच ऐकले असणार . दुर्दैवाने काही माणसे अर्ध्या हळकुंडाने पिवळे होतात . थोडे यश मिळाले, तरी उद्दामपणे वागू लागतात . चांगली माणसे भरपूर यश मिळवूनही नम्र आणि कृतज्ञही राहतात . कारण त्यांना माहित असते , एकटा माणूस जगात काहीच करू शकत नाही.  प्रत्येकाच्या यशात इतर अनेक लोकांचा वाटा असतो.

उतारा
एप्रिलमध्ये , परीक्षेच्या केवळ दोन आठवडे आधी , स्वामीच्या लक्षात आले की वडिलांचा स्वभाव आणखी वाईट होत चाललेला आहे. ते अगदी चिडखोर आणि कठीण बनत चालले होते. जेव्हा स्वामी आपल्या आजी बरोबर गप्पा मारत होता , तेव्हा त्याला सांगितले गेले , "लक्षात ठेव पोरा, परीक्षा आहे .आजी वाट पाहू शकेल. परीक्षा थांबणार नाही. " जर तो आई मागे हिंडताना दिसला, तर त्याला पकडून अभ्यासाच्या टेबलाकडे धाडण्यात येई. तालुक्याच्या टोल्याने 9 ठोके दिल्यानंतर त्याचा आवाज कुठेही ऐकू आला , तर त्याच्या वडिलांच्या खोलीतून हुकुम सुटे, " स्वामी,  अजून झोपला नाहीस का ? सकाळी लवकर उठून अभ्यास करायचा आहे." एके दिवशी त्याने वडिलांना विचारले ,"माझ्या परीक्षेबाबत तुम्ही इतके धास्तावलेले का आहात ?."

उतारा

परतताना सिकंदराची भेट एका साधूशी झाली.  साधू एका खरखरीत गवती चटईवर बसून ऊन खात होता.  सिकंदर त्याच्यासमोर उभा राहिला आणि त्याला वाटले की,  साधू आता मला प्रणाम करील,  पण त्याने असे काहीच केले नाही.  त्याऐवजी त्याने म्हटले, "कृपा करून एका बाजूला उभे राहा.  ऊन माझ्यापर्यंत येऊद्या."
         सिकंदराने रागाने विचारले,  "माहित आहे का मी कोण आहे ?"
         साधूने काहीच उत्तर दिले नाही.
     "मी एक सम्राट आहे - महान सिकंदर," त्याने म्हटले.
 "सम्राट ! तू ! नाही,  तू नाहीस,"  साधूने म्हटले.
 "होय,  मी आहे,"  सिकंदर म्हणाला.  "मी अर्धे जग जिंकले आहे."  त्यावर साधूने शांतपणे म्हटले, "सम्राट तुझ्यासारखे अस्वस्थपणे हिंडत नसतात. जा बाबा जा, लोकांच्या हृदयावर प्रेमाने विजय प्राप्त कर."
      सिकंदर ने प्रणाम केला आणि तो मुकाट्याने निघून गेला.