เสือโคร่ง
(Panthera
tigris) เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม อยู่ในอันดับสัตว์กินเนื้อ (Carnivora)
ในวงศ์ Felidae เสือโคร่งจัดเป็นเสือชนิดที่ใหญ่ที่สุด
และเป็นสัตว์กินเนื้อที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในไทยอีกด้วย
เสือโคร่งมีบทบาทสำคัญในระบบนิเวศคือ
เป็นผู้ล่าอันดับสูงสุดของระบบนิเวศ และเป็นหนึ่งใน Keystone
species ที่คอยควบคุมประชากรสัตว์กินพืช (Herbivore) ไม่ให้ประชากรของสัตว์กินพืชที่เป็นเหยื่อมีมากเกินไป รวมถึงสัตว์ผู้ล่าขนาดกลางและขนาดเล็ก
เพื่อรักษาสมดุลในระบบนิเวศป่า
การมีอยู่ของเสือโคร่งจึงถือเป็นตัวชี้วัดความอุดมสมบูรณ์ของผืนป่าและระบบนิเวศได้เป็นอย่างดี
และช่วงครึ่งทศวรรษที่ผ่านมา เสือโคร่งในผืนป่าของไทยมีจำนวนประชากรเพิ่มมากขึ้น
ซึ่งส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการทำงานอย่างหนักของเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่า
ที่นำเอาระบบการลาดตระเวนเชิงคุณภาพ (Smart patrol) เข้ามาใช้
โดยพบเสือโคร่งมากที่สุดในบริเวณผืนป่าตะวันตก ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร-ห้วยขาแข้ง
จึงเป็นแหล่งอนุรักษ์เสือโคร่งที่สำคัญของประเทศไทย ถ้ารวมผืนป่าตลอดแนวด้านตะวันตกของไทยเข้ากับป่าตามแนวชายแดนของพม่า
จะทำให้พื้นที่นี้เป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของเสือโคร่งมากเป็นอันดับ 2 ของโลกรองจากอินเดีย
ดังนั้น
วันอนุรักษ์เสือโคร่งโลกตรงกับวันที่ 29 กรกฎาคมของทุกปี
ถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของเสือโคร่งในระบบนิเวศ
และสร้างความตะหนักถึงการอนุรักษ์ทรัพยากรเสือโคร่งและถิ่นที่อยู่อาศัยของมัน แม้ว่าจะไม่มีตัวเลขยืนยันแน่ชัดในจำนวนของเสือโคร่ง
แต่มีการประเมินว่าจำนวนเสือโคร่งลดลงถึงร้อยละ 95 ตั้งแต่เข้าสู่ศตวรรษที่
20 ซึ่งลดลงจาก 100,000 ตัว
จนเหลือเพียง 3,200 ตัวเท่านั้น สายพันธุ์เสือที่สูญพันธุ์ไปแล้วจากโลกนี้ตั้งแต่ยุคปี 1980
ได้แก่ เสือบาหลี, เสือชวา และเสือแคสเปียน โดยวันอนุรักษ์เสือโคร่งถูกกำหนดขึ้นจากการประชุมว่าด้วยเรื่องเสือโคร่ง
(Tiger Summit) ในปี พ.ศ. 2553 ณ เมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ประเทศรัสเซีย
เสือโคร่ง
(Panthera tigris (Linnaeus,
1758)) จัดเป็นสัตว์ป่าที่กำลังใกล้สูญพันธ์ุ
เนื่องจากมีจำนวนประชากรในธรรมชาติที่ลดลงถึง 97% ภายในช่วงไม่กี่ร้อยปีที่ผ่านมา
ซึ่งปัจจุบันเชื่อว่าประชากรเสือโคร่งทั่วโลกเหลือเพียง 3,200 ตัวเท่านั้น สำหรับประชากรเสือโคร่งในประเทศไทยมีอยู่ประมาณ
200 - 250 ตัว พบมากที่สุดในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง
รองลงมาคือ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร อุทยานแห่งชาติปางสีดา
และอุทยานแห่งชาติทับลาน โดยประเทศที่มีการกระจายของเสือโคร่งได้กำหนดเป้าหมายในการร่วมกันอนุรักษ์และเพิ่มประชากรเสือโคร่งได้ให้เป็นสองเท่าของจำนวนประชากรในปัจจุบัน
หรือ เป้าหมาย 'TX2' ภายในปี 2565 ส่วนของประเทศไทยขอเพิ่มแค่ 50% ของประชากรเสือที่มีอยู่
หรืออีกประมาณ 100 - 125 ตัว
เราสามารถร่วมกันอนุรักษ์เสือโคร่งได้โดยการปกป้องผืนป่าที่เป็นบ้านหลังเดียวของเสือโคร่ง
เพื่อให้สัตว์เหล่านี้ “ได้ไปต่อ” และดำรงอยู่คู่กับโลกตราบนานเท่านาน
