У старых дубах”
“Цітаўкі”
“Васількі"
“Страта”
“Такіх дубоў цяпер рэдка дзе ўбачыш. Іх не чапала рука людская, толькі даўнія часы палажылі свой след…” “
“А голас Бобіка чуўся ўжо ў самым рагу. […] Мусіць, нехта скочыў з яблыні і ўслед за ім пачыпаліся яблыкі”.
“І тут жа расказваў свайму сябру здарэнне з якім-небудзь асілкам”
“Ён выстраліў некалькі разоў у Міколку і потым, нібы спужаўшыся чагосьці, хутка схаваў у кабуру задымлены рэвальвер…” ”
“Нешта ж трэба рабіць… Ён перайшоў вуліцу, зайшоў на двор дзеда Нупрэя. […] Ён дапаможа, параіць”
“Кастусь не чуў, як Валік паклаў яму ў кішэню дзве вялікія мяккія цітаўкі…”
“Ніякі ўрач, нават прафесар ці акадэмік, мне надта не паможа”
“Ён устаў і, хвалюючыся, пачаў гаварыць. Гаварыў ціха, але абдумана, ясна і […] вельмі глыбока, нібы настаўнік”