Uznając, że więź człowieka ze zwierzęciem towarzyszącym stanowi istotną część życia, źródło wsparcia emocjonalnego oraz element godności osobistej, ustanawia się niniejszą Kartę jako wyraz prawa pacjenta do podtrzymywania tej więzi także w trakcie hospitalizacji i opieki medycznej.

Każdy pacjent ma prawo do podtrzymywania więzi emocjonalnych ze swoim zwierzęciem towarzyszącym, traktując je jako integralną część swojego życia rodzinnego i osobistego.

Pacjent ma prawo, aby obecność zwierzęcia towarzyszącego była traktowana na równi z prawem do odwiedzin członków rodziny i osób bliskich.

Pacjenci w stanie terminalnym mają szczególne prawo do spotkania i pożegnania się ze swoim zwierzęciem. Odmowa takiego spotkania stanowi naruszenie godności człowieka.

Odwiedziny zwierząt powinny być organizowane w sposób zapewniający bezpieczeństwo i komfort pacjenta, innych chorych, personelu oraz samego zwierzęcia, z zachowaniem należytych środków higienicznych i organizacyjnych.

Kontakt pacjenta ze zwierzęciem towarzyszącym jest uznawany za formę wsparcia emocjonalnego i terapeutycznego, a jego znaczenie powinno być uwzględniane w procesie opieki medycznej.

Placówki medyczne i opiekuńcze zobowiązane są do opracowania i wdrożenia procedur umożliwiających odwiedziny zwierząt towarzyszących, przy jednoczesnym poszanowaniu dobra wszystkich pacjentów.

Człowiek ma niezbywalne prawo do doświadczania miłości, bliskości i obecności swojego zwierzęcia także w czasie choroby i odchodzenia, bez barier administracyjnych i regulaminowych.