“Такіх дубоў цяпер рэдка дзе ўбачыш. Іх не чапала рука людская, толькі даўнія часы палажылі свой след…” “

“А голас Бобіка чуўся ўжо ў самым рагу. […] Мусіць, нехта скочыў з яблыні і ўслед за ім пачыпаліся яблыкі”.

“І тут жа расказваў свайму сябру здарэнне з якім-небудзь асілкам”

“Ён выстраліў некалькі разоў у Міколку і потым, нібы спужаўшыся чагосьці, хутка схаваў у кабуру задымлены рэвальвер…” ”

“Нешта ж трэба рабіць… Ён перайшоў вуліцу, зайшоў на двор дзеда Нупрэя. […] Ён дапаможа, параіць”

“Кастусь не чуў, як Валік паклаў яму ў кішэню дзве вялікія мяккія цітаўкі…”

“Ніякі ўрач, нават прафесар ці акадэмік, мне надта не паможа”

“Ён устаў і, хвалюючыся, пачаў гаварыць. Гаварыў ціха, але абдумана, ясна і […] вельмі глыбока, нібы настаўнік”