Αναγνωρίζεται διεθνώς ότι οι κοινωνικοί λειτουργοί συχνά αμείβονται με χαμηλούς μισθούς, εργάζονται πολλές ώρες με βαριά και περίπλοκα περιστατικά και ότι συχνά χρειάζεται ν’ αντιμετωπίζουν τις απαιτήσεις των διευθυντών και άλλων φορέων (Asquith, Clark, & Waterhouse, 2005). Όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι δυσχεραίνουν την επιτυχή, δεοντολογική και βιώσιμη άσκηση του επαγγέλματος. Οι κοινωνικοί λειτουργοί όμως, για να είναι δυνατοί στην υπεράσπιση και υποστήριξη των ευάλωτων ατόμων, πρέπει να υπερασπίζονται και το δικό τους επάγγελμα. Η κοινωνική εργασία πρέπει ν’ ασκείται από εξειδικευμένους κοινωνικούς λειτουργούς οι οποίοι χρειάζονται κατάλληλες εργασιακές συνθήκες για να παρέχουν ποιοτικές υπηρεσίες για τους έχοντες ανάγκη. Για τη διασφάλισης της εφαρμογής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στους επαγγελματίες, υπάρχουν διάφοροι μηχανισμοί και εργαλεία τόσο σε διεθνές όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.