Τίτλος: Περπατάμε.. αλλιώς!

Εκτιμώμενος χρόνος: 30-45 λεπτά

Το "ζέσταμα" είναι απαραίτητο στο ξεκίνημα κάθε διαδικασίας, θεατρικού μαθήματος, πρόβας ή παράστασης. Βοηθάει στη προετοιμασία του σώματος και της φωνής, στη συγκέντρωση της προσοχής και στην ενεργοποίηση της φαντασίας,, της μνήμης και των αισθήσεων.

Πάμε λοιπόν να ξεκινήσουμε, να "ζεσταθούμε" και να διασκεδάσουμε.

ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ!

 Περπάτημα χωρίς στόχο: Κάποιος αναλαμβάνει το ρόλο του αρχηγού-εμψυχωτή (γονέας ή μεγάλος αδερφός/η) και ενθαρρύνει τα μέλη της ομάδας να περπατούν χαλαρά στο χώρο αλλάζοντας συνεχώς κατευθύνσεις χωρίς να σχηματίζουν κύκλο Δεν ακουμπούν κανέναν. Αν ακουμπήσουν κάποιον, θα συνεχίσουν να περπατούν κολλημένοι. Αυξάνουν λίγο την ταχύτητα του βαδίσματος προσπαθώντας πάντα να αποφύγουν τις συγκρούσεις. Δεν μιλούν. Αλλάζουν τρόπο βαδίσματος έπειτα από εντολή του αρχηγού. Παράδειγμα:

Ενώ εξακολουθούν να βαδίζουν, κάποιος από την ομάδα προτείνει ένα παράξενο βάδισμα και οι υπόλοιποι το υιοθετήσουν για λίγο. Με το ΣΤΟΠ του αρχηγού όλοι παγώνουν και με το ΠΑΜΕ, ξεκινούν πάλι.

Παραλλαγή 1:  Η άσκηση γίνεται πιο διασκεδαστική αν με το ΣΤΟΠ η ομάδα τρέχει και με το ΠΑΜΕ παγώνει!

Παραλλαγή 2:  Εναλλακτικά, με το ΣΤΟΠ του αρχηγού (που προφανώς βρίσκει τα σώματα σε διάφορα σχήματα και ασταθείς ισορροπίες) όλοι κοιτάζουν γύρω τους παρατηρούν την ομάδα και τις στάσεις σώματος που έχει πάρει ο καθένας. Έπειτα λοιπόν ο αρχηγός διαλέγει μία στάση που έχει πάρει κάποιος από την ομάδα, βαράει ένα παλαμάκι και δίνει εντολή να την μιμηθούν όλοι. Η ομάδα πρέπει να τρέξει και να πάρει τη στάση του, "μπαίνει" λοιπόν στο σώμα του άλλου.

Περπάτημα με στόχο: Όλοι περπατούν εξερευνώντας το χώρο που βρίσκονται. Κοιτάζουν κάποιο αντικείμενο-σημείο που τραβάει την προσοχή τους, προχωρούν προς αυτό και το επεξεργάζονται από κοντά. Συνεχίζουν με άλλο αντικείμενο.

Ο αρχηγός γίνεται τροχονόμος και χρησιμοποιεί ένα κλαπ (παλαμάκι) για στοπ, δύο κλαπ για εστίαση του βλέμματος σε κάποιο αντικείμενο και τρία κλαπ για την κίνηση προς αυτό, άσκηση που μας θυμίζει λίγο τα φανάρια της τροχαίας. Μπορούν επίσης τα μέλη της ομάδας να ονομάζουν (δυνατά) το αντικείμενο προς το οποίο κατευθύνονται. Αυτός είναι ένας καλός τρόπος για να μπει και η φωνή στο ζέσταμα. Όλοι περπατούν προς κάποιο αντικείμενο που βρίσκεται στο χώρο με πρόθεση να ρωτήσουν κάτι, όπως «πώς βρέθηκε αυτό εδώ» «ποια είναι η ιστορία του» κτλ.

Παραλλαγή:  Ο κάθε ένας περπατά στο χώρο μόνος του, αλλά με πρόθεση να επηρεάσει το περπάτημα κάποιου άλλου. Όταν δηλαδή δύο μέλη της ομάδας συναντηθούν, μπορούν να περπατήσουν μαζί, να φράξουν το δρόμο, να φτιάξουν σχήμα με τα σώματά τους ή να προχωρήσουν σε αυτοσχεδιασμούς.

Με οδηγό ένα μέλος του σώματος: Για παράδειγμα, "Περπάτα σαν να σε τραβούν από τη μύτη, από τους ώμους, από τις φτέρνες κτλ.".  Μερικοί μπορεί να παρατηρούν τους υπόλοιπους προσπαθώντας να μαντέψουν από ποιο μέλος του σώματος τους "τραβάει το νήμα".

Αυτές οι ασκήσεις-παιχνίδια έχουν σαν ΣΤΟΧΟ:

Πηγή: "Τεχνικές Θεάτρου-Εκπαιδευτικού Δράματος", Νίκος Γκόβας, Παιχνίδια για ζέσταμα και ενεργοποίηση.

Υπεύθυνη Εκπαιδευτικός: Τόμασεκ Λορεάννα