Voor Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander en

Voor Hare Majesteit Koningin Máxima der Nederlanden

Paleis Noordeinde

Postbus 30412

2500 GK Den Haag

Antwerpen, donderdag 29 december 2016  

Onderwerp 

Een verzoek voor een gerechtelijk onderzoek in Nederland van de regularisering van illegale migranten in het kader van de internationale misdaad en de financiering hiervan + bijlage

Majesteit,

Gelieve hierbij een handgeschreven brief te vinden ter uwer attentie.  U kan de briefwisseling met hoogheden altijd terugvinden in Letters to King M6.

Ik ben Naima Mouali. Ik ben een Marokkaanse en ik woon 48 jaren in België.  Het is mijn eer u aan te schrijven om uw aandacht te trekken op een heel groot dossier betreffende de Marokko-Europa relaties.  Marokko heeft voortreffelijke relaties met de meeste Europese landen.

In het najaar van 2015 was er een kortstondige spanning met Zweden die min of meer de Polisario als een autonoom volk zou geproclameerd hebben.  Heel Marokko kwam op straat.  Economische sancties werden getroffen en de diplomatieke verhouding was verstoord.  Na onderzoek bleek dat niemand in de Zweedse regering een uitspraak had gedaan.  Wie deze uitspraak in de naam van Zweden wel gedaan had, hebben ze nooit gemeld.  

In dezelfde periode hebben twee Franse journalisten gedreigd met het publiceren van een boek vol met de geheimen over de Marokkaanse koninklijke familie, tenzij ze 3 miljoen euro kregen.  Na een gerechtelijk onderzoek bleek dat het initiatief niet van de journalisten zelf vertrok.  Van wie het wel vertrekt en de uiteindelijke afloop van dit schandaal weten we niet, maar iedereen met gezond verstand weet dat het waarschijnlijk van iemand komt die zeer dicht bij de Marokkaanse koninklijke familie staat, en die niet van de Marokkanen houdt, omdat hij zelf niet een Marokkaan is.  De relatie met Frankrijk is gelukkig zeer goed gebleven, omdat niemand nog “erin loopt”.

Nu tracht hij hetzelfde te doen met Algerije en Mauritanië door de geografische grenzen van deze landen in vraag te stellen.  Om niet herkend te worden laat hij Hamid Chabat, de voorzitter van zijn politieke partij Istiqlal, het vuile werk doen van brandstichter.  “Istiqlal” betekent onafhankelijkheid, maar het is een gevaarlijke hallucinatie want de echte bedoeling van deze partij is de kolonisatie onder andere van Marokko, en vooral de Westerse Sahara.   

Wie zou daar achter kunnen zitten ? 

Het zal zeker iemand van de Istiqlal partij zijn.  Dat is al een indicatie.  Alhoewel ik geen mooie woorden heb voor deze partij, herken ik de heer Hamid Chabat niet in de uitspraken die hij maakt en die hem in levensgevaar brengen.  Hij is een partij vertegenwoordiger, maar dat ziet het volk niet.  Daarom moet het gevaar voor hem worden opgeschoven naar de persoon die als ambitie heeft Marokko betrekken in onduidelijke conflicten met al haar buurlanden.

De relatie met Nederland botst af en toe.  In 2012 bestonden geruchten dat Nederland de pensioenen ging afschaffen of verminderen van de Marokkanen die in Nederland hebben gewerkt en die op pensioen gaan in hun vaderland, terwijl er niets verandert voor de Nederlanders die in het Zuiden op pensioen gaan.  De spanning hieromtrent heeft jaren in beslag genomen met het risico dat men andere conflicten zou opbouwen op basis van een misverstand.  Ondertussen is de maatregel weer ingetrokken.  Er is nooit duidelijkheid geweest over wie of welke politieke partij in Nederland de maatregel aanvankelijke heeft bedacht.

In al deze diplomatieke conflicten, lijkt het alsof er een derde partij bestaat die in het geheim alles doet om de bilaterale verhoudingen tussen Marokko en het buitenland te schaden, met onduidelijke taal.  

Bijvoorbeeld, wat moeten wij verstaan wanneer Marokko met Brussel botst.  Hoe kunnen we achterhalen wie in Brussel met Marokko wil botsten ?  Betekent dat met Europa of met de “Belgische Staat” ?   Zou dat de Wereldbank of het IMF kunnen zijn die eigenlijk officieel deel uitmaken van de Nationale Bank van België, en hoogstwaarschijnlijk onwettig gevestigd zijn in Washington ?   Zou dat iemand anders zijn die zich schuilt een keer achter België, een keer achter Europa, een keer achter de Nationale Bank van België, en nog een keer achter de NATO en zelfs achter de Verenigde Naties?  Zou dat dezelfde zijn die zich achter de heer Hamid Chabat schuilt?

Vele landen – net zoals Marokko – maken er geen werk van om te achterhalen of een derde partij opzettelijk de gegevens verandert om op basis van misverstanden slechte verhoudingen uit te lokken.  Ik wel, want dat is mijn beroep in het milieu van de bedrijven.  Mijn beroep is bedrijven analyseren om te begrijpen wat er zich afspeelt om een verlies van inkomen en om een faling van een activiteit tijdig te kunnen voorkomen.   Als men wacht tot het concreet is is het te laat, daarom is het beter om de patronen voor verlies eerder te zien. (Bekijk een voorbeeld)

Ik heb een eigen techniek zoals DNA-Business-Finance om de verborgen patronen of modellen van opbrengst of verlies te achterhalen. Zo ben ik te werk gegaan een aantal jaren geleden toen ik projecten voor Marokko schreef.  Telkens wanneer ik die neerlegde bij de Belgische vereniging voor auteursrechten  (SABAM) en vernam ik via de pers over de uitvoering van de projecten door anderen vooral in Wallonië.  Mijn e-mails, mijn fax en mijn telefoon werden getapt, en dit is nog altijd geval vandaag.  

Zo zijn ze begonnen met het bouwen van “poles de compétitivité” toen ik aan centers for excellence en enterprise labs dacht om de werkloze etnische minderheden vooral in West Europa in nieuwe dingen te specialiseren.  Ze hebben dat ondermeer toegepast op het Euro-Space Center waarin miljarden verdwenen in de ruimtevaart.

Het was voor mij toen al duidelijk dat de projecten niets anders dan schulden gingen opleveren voor Wallonië.  Ik bleef verder doen en telkens gebeurde opnieuw hetzelfde met andere projecten die ik formuleerde en met nieuwe mensen die in de fraude betrokken werden tot de band tussen de verschillende mensen via de misdaden duidelijk werd.  De uitkomst van mijn onderzoek zal aantonen om mijn methode precies is.

Tot hier toe ben ik erin geslaagd om de criminele modellen omtrent de publieke financiën te achterhalen omdat de gegevens publiek zijn. Maar hoe enkelen rijk zouden worden met publiek geld dat ze investeren in gestolen plannen en uitvindingen, was voor mijn een raadsel waarop niemand een antwoord zal geven.  Ik heb zelf achterhaald :

De nieuwe ontdekking – althans voor mij – is dat de criminaliteit op niveau van de regering nauw verbonden is met de misdaden in het alledaagse leven van de gewone burger, zoals de overvallen, de prostitutie, de pedofilie, de drugshandel en de mensenhandel.  Deze zware misdaden zouden gekoppeld worden aan het witwassen van verduisterd publiek geld, maar de gerechtelijke onderzoeken gaan niet zo ver, om alle schakels die op een netwerk duiden te verdoezelen.  Het probleem is het netwerk achterhalen en een netwerk heeft een beheerder.  

De regering is de wetgever.  Verwacht wordt dat in een gerechtelijk onderzoek de wetgever niet in vraag zal gesteld worden.  Wat als de wetgever zelf aan criminaliteit doet ?   Tot hiertoe durft men niet op deze manier denken.  Nu zal het moeten om het internationaal Islamistische terreur aan te pakken.

In mijn profiel op Twitter, Medium and Facebook staat dat ik een planning expert ben en innovatie consultant ben.  Innovatie is anders durven denken en tegen de verwachtingen in leren handelen.  Daarvoor moet men eerst weten wat de anderen van plan zijn.  Dat leert men aan de hand van methoden zoals DNA-Business-Finance.  Ik durf wel denken dat er een nauwe band is tussen de regering en de wereld van de misdaad.  Dat is wat we gezamenlijk moeten trachten te ontkoppelen.  Alleen kost het me heel veel tijd om op een rationele manier deze absurditeiten op een verstaanbare wijze aan het licht te brengen.    

Hiervoor heeft men een dossier nodig waarin al deze niveaus door een misdaad met elkaar verbindt, maar ook Marokko met Brussel, wat we ook onder “Brussel” mogen verstaan.  Ik heb daarop jaren gewerkt omdat de “Belgische Staat” me noodgedwongen in een milieu van de misdaad wilde drijven om daarmee mijn invloedrijke relaties economische en financieel te beroven.   Voorbeelden van relaties zijn Ben Van Gils de Nederlandse mode maker en dokter Amine Matta, een geneesheer bij UCL-Saint-Luc.

Deze laatste werd geviseerd omdat hij de eigenaar is van een succesvolle garage van luxewagens voor de export.  De “Belgische Staat” heeft me eerst beschuldigd van vervalsing van paspoorten en visums en van schijnhuwelijken op basis van brieven betreffende een visum om de broer van doktor Matta naar België te halen.  

Omdat het onderzoek niets had opgeleverd zochten de mensen die zich achter de “Belgische Staat” schuilen naar nieuwe beschuldigingen om de vorige gerechtelijke beschuldigingen te rechtvaardigen.  Ze hebben besloten van dat te bereiken door eerst zelf de misdaad te plegen om daarna de schuld in de schoenen van de mensen zoals ik te stoppen opdat ze zelf onvindbaar zouden blijven, en opdat de “Belgische Staat” aan de rechters kan aantonen dat ik de misdaad zou hebben begaan omdat – volgens hen – “alle Marokkanen toch zo zouden zijn”.  Dat was de bedoeling.  Dat was een politiek om het Marokkaanse volk economisch en financieel te benadelen.  

Ze zijn er zodanig in geslaagd in die mate dat merendeel van de gedetineerden Marokkaanse mannen zijn, vooral in België (NL).  Ze zijn erin geslaagd tot in die mate dat de Marokkaanse regering en volk zelf een minachting voor hun eigen volk hebben ontwikkeld met de overtuiging dat de Marokkanen zelf ook stoute mensen zijn die met een ijzeren vuist moeten worden aangepakt.  Zo ver gaat het.  

Het gaat zo ver, Majesteit, dat zelfs de bankdirecteur van de Chaabi bank van Marokko in Brussel met zijn ogen rolde toen ik aan hem zei dat ik mijn uitvindingen voor de migratengroepen in gemeenten zoals Molenbeek bedacht had en niet voor Wallonië, en dat ik met ons eigen kapitaal wil werken en niet met subsidies van de “Belgische Staat”.  Hij antwoordden “maar die willen niet werken en ze zitten allemaal in de criminaliteit”.  Ik heb niet aan zo iemand willen uitleggen dat ik volgens de “Belgische Staat” administratief gezien ook in de criminaliteit zit.

Dat er zoveel Marokkanen in de Belgische gevangenissen zitten duidt toch op een fundamenteel probleem in de bilaterale verhoudingen tussen België en Marokko dat nooit eerder ter sprake was gekomen in de onderhandelingen tussen de twee landen.  Ik heb aan mijn ambassadeur voorgesteld hoe hij de bilaterale economische verhouding met België zou moeten rapporteren aan de Koning van Marokko.  Dat doe je aan de hand van de economische ongelijkheden te belichten en aan de hand van de echte economische situatie van België aan de Marokkanen bloot te leggen.

Als ik u vandaag aanschrijf, Majesteit, dan is dit om het onderzoek in de tegengestelde richting te starten en om de mensen te pakken die zich achter de “Belgische Staat” schuilen, en die het internationaal imago van België, van de Belgische regering en de Belgische rechtbanken ernstig schaden.  Dat zijn dezelfde mensen die de relatie tussen Marokko en de andere staten verstoren, opdat zij tussen kunnen komen in de rechtstreekse investeringen in Marokko.  

Dat doen ze door de Wereldbank en het IMF ertussen te gooien, waardoor landen als Marokko leningen krijgen in een valse munt (SDR) die niet gebruikt wordt door de banken en die de bende ontvangt de terugbetaling in echte munten zoals de euro, de dollar, de Zwitserse frank en de Japanse yen.  Ik heb aan het IMF gevraagd wat hun methode is om de groei of de recessie te voorspellen voor alle landen, als ze op deze manier te werk gaan..  

Zij zijn ook de mensen die publiek geld verduisteren en witwassen in de criminaliteit die zich afspeelt in burgerlijke samenleving, en die ik aanklaag in deze brief, zoals vervalsingen van identiteitsbewijzen, schijnhuwelijken, illegale migratie, mensenhandel, prostitutie, pedofilie enz.

Het beginpunt is Nederland waar mijn neef de heer Mahjoub Inerhmi woont.  Hij werd in Nederland binnengesmokkeld, in 1993, toen zijn Belgisch visum verliep.  Mijn vader heeft hem verzocht ons huis te verlaten nog voor de afloop van het visum.  We dachten allemaal dat het visum echt was.  Bij zijn aankomst werd hij aangehouden de politie van de luchthaven van Zaventem in België.  Een jaar geleden vertelde mijn vader dat hij voor hem een boete heeft moeten betalen om hem vrij te krijgen.  Ik kom daar later weer op terug in deze brief.

Ze hebben hem naar België gelokt met vermoedelijk een vervalst visum voor België, misschien zonder dat hij en mijn familie daar iets van weten.  De verwachting was dat ik met hem zou omgaan of huwen, zodat we samen zouden worden aangehouden en opdat de “Belgische Staat” mijn voorgaande aanhouding zou bevestigen als een concrete aanwijzing van organisatie in mijn hoofde van een schijnhuwelijk, een illegale immigratie en een vervalsing van een visum.  

Aangezien ik de echte daders niet kon zien of wist te vinden, en aangezien de Belgische rechtbank die ook niet kon vinden, zou ik als de leugenaar overkomen bij de rechters, vooral als ik niet kan bewijzen dat ik daarin geen enkele verantwoordelijkheid heb.

Op basis daarvan zou de “Belgische Staat”, die zowel de aanklager is als de eigenlijke dader, astronomische boetes en beslagleggingen (ook in het buitenland zoals in Marokko) kunnen opleggen aan alle betrokkenen, waaronder dokter Matta.  Dat was hun plan.  Dat maakt dat de “Belgische Staat” een zeer gevaarlijke staat is en van België een onbewoonbaar land maakt. Dat plan mislukt met mensen die nooit vertrouwen hadden in de “Belgische Staat”, zoals ik.

Majesteit, er zijn enkele Nederlanders hierin betrokken die in opdracht werken van de onzichtbare hand dat onder meer mijn brieven naar de Marokkaanse administratie waarin interessante plannen stonden voor het Marokkaanse volk, het terug naar België stuurde waarschijnlijk met de bedoeling om daarmee eerst lokale projecten in Wallonië te financieren als model, om daarna daarmee projecten voor ontwikkelingssamenwerking te maken waarin veel geld van de beide Staten verduisterd kan worden, denk ik.  Dat geld wordt witgewassen via de wapenhandel met illegale militia, waaronder de Polisario, en het is via dit kanaal dat ik een naam heb gevonden voor het onzichtbare hand dat zich voordoet als de “Belgische Staat” :

Ik heb onlangs de resultaten van mijn werk medegedeeld aan de Marokkaanse regering, en ik heb de eer u in bijlage een brief te tonen die ik onlangs aan Zijne Majesteit Koning Mohammed VI van Marokko heb gestuurd, naar aanleiding van onthullingen vanuit een onverwachte hoek : Padraig O’Hanlon, een vroegere Noord Ierland-strijder van het Irish National Liberation Army (INLA) Zijne Excellentie André Azoulay hebben ontvangen in Belfast voor een gesprek over de financiële organisatie van de INLA.  Zijne Excellentie de heer Azoulay is huidig de raadgever van Zijne Majesteit de Koning van Marokko.  

U vindt meerdere resultaten ook in de brief naar Zijne Majesteit Koning Salman van Saudi Arabië, die een trouwe klant is van FN in Herstal.  FN leverde wapens aan zowel de Katholieke als de Protestantse strijders tijdens de onrust in Noord-Ierland, en dit zelfs na de ondertekening van het Verdrag van Maastricht, en in tijden van vrede in Europa, alstublieft.

De heer O’Hanlon heeft Zijne Excellentie de heer Azoulay herkend toen hij op de Marokkaanse televisie verscheen in een conferentie van de COP22 (de Conventie van Parijs) in Marrakesh, vorige maand.  Hij wist niet dat deze man in Marokko woont.  Hij getuigt hierover in een interview waarvan u de stukken kan beluisteren via deze link.  Ik heb het luisterspel naar de Koning van Marokko gestuurd.  (Luisterspel van 1 to 10 en van 11 tot 27)

De heer O'Hanlon vertelt ook dat INLA donaties ontving in Belgische franken, en dat de donaties uit Amerika zouden komen van de Katholieke Ierse gemeenschap, wat ik erg vreemd vond.

Er zouden vandaag nog steeds enkele vroegere INLA strijders bij de politie werken in Noord Ierland.  Via deze bron heeft de strijder kunnen achterhalen dat Zijne Excellentie André Azoulay twee moorden in Belfast zou begaan hebben tijdens de onrust in Noord-Ierland. De moorden werden gepleegd in 1976.  Het zou gaan over twee kinderen die hij zou hebben doodgeslagen, waarschijnlijk in het kader van pedofilie, om te voorkomen dat de kinderen alles zouden verklappen. Aangezien de observaties niet van mezelf komen wil ik voorzichtig blijven hierover.  Zijne Excellentie is nog altijd de raadgever bij de Koning van Marokko.

Sinds 1976 zou Zijne Excellentie de heer Azoulay actief worden gezocht door de politie in het Verenigd Koninkrijk, en dat zou de reden zijn waarom hij naar Noord-Afrika zou gevlucht zijn. Zijne Excellentie de heer Azoulay heeft zich naar verluidt in Noord-Ierland voorgesteld onder een andere naam dan de naam die hij huidig gebruikt om in de regering van Marokko en het koninklijk paleis te kunnen werken.

Is hij een Nederlander en een familielid van van Lidth de Jeude ?  Ik stel me deze vraag al geruime tijd omdat er andere leden van de familie van Lidth de Jeude voorkomen zowel in het verhaal van de heer O'Hanlon als in mijn verhaal, dat in Allah Ghaleb.

De heer O'Hanlon vertelt dat in het najaar van 1978 hij opnieuw een bezoek had gekregen in Belfast van iemand uit België.  Deze keer gaat het over een zeer jonge man waarvan de heer O'Hanlon de familienaam wel goed herinnert, maar niet de voornaam.  De naam is van Lidth de Jeude.  De jonge man stelde letterlijk voor aan INLA om gelden van hun familie te ontvangen om daarmee wapens te kopen bij FN.

In mijn verhaal stemt de beschrijving van de jonge man overeen met een leerling die school heeft gelopen in hetzelfde atheneum als ik. Doch kan ik me niet inbeelden dat deze heel lieve klasgenoot van mijn broer, dezelfde familielid van van Lidth de Jeude is  die naar Belfast was gegaan om met de strijders te spreken.  

De vader van de jonge van Lidth de Jeude heet Meester André van Lidth de Jeude en hij was één van de advocaten van de verdediging in het strafdossier betreffende de valse visa.  Ik had twee advocaten genomen en het eigenaardige is dat Meester André van Lidth de Jeude mijn tweede advocaat, Meester Nadine De Wolf min of meer uit mijn zaak weggejaagd.   Zij wilde het element “racisme” in het dossier verwerken.  Een andere van Lidth de Jeude is Xavier Liénart-van Lidth de Jeude die een Schepen is in de Brussels gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe waar Dokter Amine Matta zijn officieel adres had op het ogenblik van mijn arrestatie.  

Ik denk dat deze leden uit de familie van Lidth de Jeude onberispelijke mensen zijn en ik heb geen verwijten tegen hen.  Maar omdat deze familienaam doorheen alle stadia van mijn leven voorkomt, vraag ik me af of Zijne Excellentie de heer André Azoulay eigenlijk één hen zou zijn.  Het is maar een gewone vraag die ik graag aan u wil stellen, Majesteit, zonder verder een oordeel te vellen over de hoge moraal van deze respectabele familie.  In deze brief klaag ik alleen de heer André Azoulay aan want uiteindelijk is hij toch maar een Marokkaan en geen familie van de van Lidth de Jeude.

Zijne Excellentie de heer Azoulay werkt en woont onder zeer hoge bescherming en met vorstelijke voorrechten die hij jammer genoeg misbruikt voor nieuwe misdaden te plegen, dikwijls tegen het Marokkaanse volk, zoals ikzelf en mijn familie of zelfs tegen degenen die hem beschermen, zoals de chantage door de twee Franse journalisten die ik in het begin van de brief heb beschreven.  

Jawel, Zijne Excellentie de heer Azoulay beschikt over het onbetrouwbare profiel van de verrader die spanningen creëert tussen Marokko en landen zoals Frankrijk, Zweden, Algerije, Mauritanië en Nederland.  Hij zou al mijn brieven en projecten voor het Marokkaanse volk heeft verraden.  Hij zou de Marokkaanse centrale bank met miljarden verraden hebben met nep-projecten zoals hele boel call-centers in vrije handelszones in zeer arme landen aan te moedigen, en ook investeringen in nep-certificaten zoals in wind energie, en in nepmunten zoals de SDR en misschien ook de euro.  Hij verdient al de vorstelijke voorrechten niet, volgens mij.

Hij gebruikt zijn voorrechten om bedrijven zoals Mawazine op te richten.  Mawazine is een wereldbekend popconcert van onberispelijke kwaliteit dat als 15 jaar bestaat in Marokko.  Er is geen twijfel dat Mawazine Marokko op de wereldkaart zet en dat het een hoge omzet produceert.  Echter dat de Koning van Marokko de beschermheer zou zijn van dit popconcert, is iets waaraan u zeker zal twijfelen. De foto van Zijne Majesteit Koning Mohammed VI wordt misbruikt door “de eigenaar van Mawazine” door het naast het te plaatsen naast het logo van Mawazine concert, met de bedoeling om gelden van de sponsors te kunnen verduisteren

Ik heb Mawazine in Antwerpen ontdekt. Wat verstandig van de eigenaar om Mawazine niet in Brussel te zetten, want anders  zou dat beschouwd kunnen worden als de politiek voor de stabiliteit van heel Europa. Het is een lounge of een bar waar gedrogeerd wordt, en officieel is het een kindertuin.  Zal ik de rest aan uw verbeelding overlaten, Majesteit, want wat ik gevonden heb is niet te beschrijven ?  

De stichter van Mawazine in Marokko is vermoedelijk Zijne Excellentie de heer André Azoulay.  Ik heb de zaak Mawazine Lounge gemeld aan de  Marokkaanse en de Belgische autoriteiten.  Mijn brieven zijn publiek opdat iedereen in de wereld mee zou kunnen volgen maar ook opdat iedereen weet wat men van Zijne Excellentie André Azoulay kan verwachten.

Het merk Mawazine lever de concrete aanwijzingen over de ongezonde relatie tussen België en Marokko.  Die relatie is dus heel slecht, maar officieel wordt deze relatie verkocht als “excellent” aan de Marokkaanse en de Belgische bevolking.

Er zijn weinig andere aanwijzingen te vinden, want Zijne Excellentie de heer Azoulay probeert zoveel mogelijk te werken via een geheim netwerk van misdadigers.  Het netwerk wordt meer en meer duidelijk.

Zo gebruikt Zijne Excellentie de heer André Azoulay zijn voorrechten in Marokko.  Hij misbruikt die ook om mensen in zijn netwerk te beschermen tegen de onderzoeken van de politie en de rechtbanken, zoals de terroristen en de pooiers.  Een voorbeeld van een pooier zou Ina Valstar zijn.

In de brief naar Zijne Majesteit de Koning van Marokko heb ik Ina (Wilhelmina) Valstar aangegeven.  Ze is een Nederlandse vrouw die in België woont, en die voordien volgens eigen zeggen in Amsterdam gewoond heeft.  In België zou deze dame beschermd worden voor ernstige misdaden die ze in Nederland zou hebben gepleegd toen ze de directrice was van een bordeel (zoals Mawazine in Antwerpen).  Het gaat over twee minderjarigen die ze om het leven zou gebracht hebben in zeer gruwelijke omstandigheden.  Ze is op de vlucht geslagen in 1983 naar België.  Misschien was ze sindsdien onvindbaar voor de Nederlandse gerechtelijke politie.

Klopt deze informatie over Ina (Wilhelmina) Valstar ?

Zo ja dan lijkt ze een vrouwelijke versie van Dutroux te zijn en misschien is haar beschermer dezelfde als die van Marc Dutroux, een pedofiel die in 1996 België op de kaart heeft gezet met zijn kindermoorden.  Hoe komt het dat de Nederlandse gerechtelijke politie mevrouw Valstar niet vindt ?  

Mevrouw Valstar’s huidige adres is Stenenbrug 10, 2140 Borgerhout (Antwerpen).  Ze woont op de bovenste verdieping.  Ter hoogte van de begane grond is Sheherazad, een gelijksoortige “lounge” zoals Mawazine Lounge.

Het is niet duidelijk of een rechtstreekse band bestaat tussen mevrouw Valstar en de Sheherazade Lounge, maar een fiscaal onderzoek is noodzakelijk om de nodige aanwijzingen in die richting te vinden, en om haar de nodige bekentenissen te doen maken. Ze zal vooral moeten uitleggen hoe ze het doet om haar appartement te financieren en om de schoonmaaksters te betalen.

Om niet gevonden te worden is ze misschien niet ingeschrevenen op het adres dat ik daarnet heb aangeduid en misschien betaalt iemand anders al de facturen zoals de elektriciteit, het gas, het water en de telefoon voor haar, want als ze een pensioen had dan zou de Nederlandse politie geen enkele moeite hebben om haar in België aan te treffen.  Met een fiscale aanpak zal de Belgische politie ook geen enkele moeite hebben om de baas van mevrouw Valstar te achterhalen en op te sporen.

Misschien heeft ze het appartement waarin ze woont nooit gekocht zoals ze het aan mijn familie vertelt.  Ze is 10 jaren weduwe van haar man Theodore Bamberg, iemand die volgens haar boeken schreef, maar ik heb nog nooit een boek van hem gezien. De enige herinnering die ik van hem heb is dat hij een zware tabak rookte waar iedereen ziek van werd.  Vandaag denk ik dat het hasjiesj of marihuana was dat hij altijd rookte.  

Dus veel uitkering zal ze als weduwe ook niet krijgen met het soort werk van haar man, en ook niet indien ze nooit met hem getrouwd was.  Als aan de hand van het onderzoek blijkt dat ze weinig of helemaal niets betaalt, dan hebben ze haar daar gezet met een bepaalde bedoeling. Haar eventuele rol in Sheherazad Lounge zal dan nog duidelijker worden, als het nu nog niet zo logisch voor de hand ligt.        

Mevrouw Valstar heeft mijn moeder bevriend en ze misbruikt haar.  Toen ik deze week met mijn moeder Sheherazad Lounge besprak, onderbrak ze me onmiddellijk met “waarover heb je het, die nacht club is gesloten ?”  Die lounge zou dan al heel veel jaren dicht zijn zonder dat er iemand het logo op de gevel wegdoet.  Natuurlijk is de lounge gesloten tussen 7u ‘s ochtends en 23u ‘s avonds, en open gedurende de tijdstippen wanneer mijn moeder nooit op straat komt.  Daarom is het zo gemakkelijk voor mevrouw Valstar om mijn moeder zoiets wijs te maken.

Als u meer wenst te lezen over haar schadelijke rol van Mevrouw Valstar in ons gezin, laat me naar een brief verwijzen die ik naar mijn broer gestuurd.  Het is vooral via deze vrouw dat mijn moeder – het  falen van haar beide kinderen in de hand heeft gewerkt. Iedere zondag komt mevrouw Valstar bij mijn ouders dineren… en ook om meer te weten over de toestand in de familie, wie een job heeft en waar, wat we doen, hoeveel we verdienen, of ik een tablet of een PC gebruik en waar, wie onze vrienden en vriendinnen zijn, wat zijn doen, waar ze wonen, etc… absoluut alles.

Hoe schadelijk ze is kan gemeten worden aan de hand van een dossier betreffende de vervalsing en de handel in identiteitspapieren, visas en paspoorten.  Via een bron heb ik vernomen dat mevrouw Valstar nog steeds jonge vrouwen, vooral Poolse meisjes, aantrekt als schoonmaaksters, en dat verhaal klopt met een opmerking die mijn moeder gemaakt heeft over haar.  Dat is dat ze heel dikwijls veranderd van schoonmaakster, verder zag mijn moeder daar niets verdachts in.  Geen haar op haar hoofd denkt aan mensenhandel of legt een directe band met de Sheherazad Lounge beneden in het gebouw.  

Volgens de informant beschikken de meisjes meestal niet over een eigen woonst.  Mevrouw Valstar zou deze zwakte misbruiken om aan de meisjes voor te stellen van hun identiteitsbewijzen veilig bij haar thuis te bergen.  De dag dat de meisjes hun identiteitsbewijzen terug willen, dan zou mevrouw Valstar hoge sommen van hen trachten af te persen als ze hun papieren willen terugzien. Zonder papieren hebben de meesten angst om klacht in te dienen.  Dat wordt de volgende zwakte die mevrouw Valstar zou misbruiken om aan de meisjes een bijverdienste voor te stellen, en dat zou dan prostitutie zijn.

Werkt mevrouw Valstar voor de Belgische Staat ?

Ik heb het geval van Ina Valstar beschreven in de brief naar Zijne Majesteit de Koning van Marokko omdat ik haar betrokkenheid vermoed in de rechtszaak waarin ik onterecht gearresteerd en beschuldigd werd van vervalsingen van visa en paspoorten, het helpen van illegalen te verblijven in het koninkrijk en in de organisatie van witte huwelijken.

Ik denk dat ze een rol gespeeld heeft in het overbrengen van mijn neef de heer  Mahjoub Inerhmi die eerst naar België kwam in 1992 en daarna in de smokkel van de heer Inerhmi naar Nederland, een land waartegen mevrouw Valstar iets heeft.  

De heer Inerhmi zelf is niet gevaarlijk voor de Nederlands samenleving, maar de bende die hem in Nederland heeft binnengesmokkeld zal hoogstwaarschijnlijk dezelfde bende zijn die gevaarlijke individuen op dezelfde wijze in Nederland of in andere landen binnensmokkelen voor mee te werken aan grote misdaden.  

Blijkbaar verloopt de smokkel van de illegalen via België en een grondig onderzoek over hoe de heer Inerhmi naar België en naar Nederland is gekomen zal de nodige antwoorden opleveren op al deze vragen.  Het zal vooral de mensen aanduiden die in dat netwerk betrokken zijn in België en in Nederland.  Mevrouw Valstar lijkt iemand te zijn die hierin een rol speelt.  Ik vermoed haar betrokkenheid in :

• de rechtszaak waarin ik onterecht beschuldigd werd van vervalsing van visas en de organisatie van schijnhuwelijken;
• het overbrengen van mijn neef naar België met de bedoeling om me eerst in een huwelijk te dwingen, dan uit elkaar gaan, waarna ik meer vatbaar zou worden voor andere relaties, vooral onder hoge financiële druk, en eindigen zoals de Poolse meisjes en zoals Rachida Targali waarvan het leven exact op deze manier was ontspoord, en die uiteindelijk dood werd teruggevonden in een kamer in de prostitutiegebied van Antwerpen (het volledige verhaal is in de brief naar Koning Mohammed VI van 20 december, 2016).  Dat is het systeem dat ik zag aankomen;
• het schijnhuwelijk tussen de heer Inerhmi en mevrouw Sattis en de daaropvolgende scheiding om haar in de mensenhandel te krijgen onder invloed van fiscale druk door de “Belgische Staat”.  

Ik vermoed dus een nauwe samenwerking tussen de heer Inerhmi en de “Belgische Staat’, en dat kan verklaren waarom de heer Inerhmi dikwijls naar België komt (zie verder) en voor een Belgisch slachtoffer kiest.

Mijn moeder doet alles wat Ina aan haar vraagt.  Het zou wel een idee van mevrouw Valstar kunnen zijn en niet die van mijn moeder om Mahjoub naar België over te brengen, op het ogenblik toen mijn moeder angstvallig werd over het feit dat ik het ouderlijk huis verlaten heb om in Brussel werken en leven.  In die periode volgde mijn  moeder naailessen bij Flora en ik denk dat ze haar daar hebben gebrainwasht over de gevaren van een jonge vrouw alleen in een wereldstad.  “Uithuwen aan een neef is een betere oplossing”.  Sindsdien zou er dus tussen Ina Valstar en Mahjoub Inerhmi een nauwer contact bestaan dan dat ze niet openlijk laten blijken.  Waarom al dat geheim ?  Het geheim is Zijne Excellentie André Azoulay, die ze volgens mij gemeen hebben, denk ik.  Ik denk ook dat ze beiden beschermd worden door hem.

Over Mahjoub Inerhmi en zijn vrouwen

Enkele maanden geleden zei mijn vader tegen me dat Mahjoub regelmatig naar Antwerpen komt zonder noodzakelijk een bezoek aan zijn tante (mijn moeder) te brengen. Hij wist niet precies wat hij in Antwerpen kwam doen.  Ik heb Mahjoub zelf opgemerkt in Antwerpen op de tram, op een avond en heb er niet mee gesproken.  De tram kwam uit de richting van mevrouw Valstar.  Zou hij bij haar zijn geweest ?  Toen begon het vermoeden bij mij te groeien dat ze samenkomen bij mevrouw Valstar thuis.   Wat zouden ze daar te samen te bespreken hebben ?  Zou dat mensenhandel kunnen zijn via huwelijken ?  Ik denk hierbij aan zijn huwelijk met Badiha Sattis waarin veel alarmerende onduidelijkheden voorkomen :

U ben het met me eens, Majesteit dat de bedoeling van een huwelijk is dat men officieel samenwoont.  Het is meer dan normaal dat men aan autoriteiten aangeeft wie de echtgenoot is in geval van zwangerschap, eigendom en erfenis, en in geval van een scheiding.

Wat ik niet begrijp in het verhaal van de heer Mahjoub Inerhmi is dat hij al van voor het huwelijk met mevrouw Sattis sprak over “proberen”. Dat herinner ik me nog heel heel goed.  Met “proberen” bedoelde hij alleen een Marokkaanse huwelijkscontract laten opstellen en geen Nederlands huwelijkscontract te maken en ook niet het Marokkaanse contract in Nederland te laten legaliseren.  Hij bedoelde ook dat het meisje haar officieel adres in België moest behouden terwijl ze bij hem in Nederland mocht wonen.

Dat zijn huwelijk erkent wordt in één land en niet in een ander land vond ik onaanvaardbaar.  Het zou niet mogen dat een man in het ene land kan zeggen “ja zij is mijn echtgenote” en in een ander land zegt hij “ik ken haar niet”.  Het duidt aan dat hij misschien totaal andere plannen had met Badiha Sattis als geen enkel geldig Europees document bewijst dat ze een echtpaar zijn voor de Belgische en de Nederlandse wet.

Ik denk dat het huwelijk in november 2009 of in 2010 was, en het was afgelopen na één jaar.  De kritiek die hij gaf was dat zijn vrouw niet overweg kon met zijn zoon en dat ze veel te dikwijls naar haar ouders in België ging.  

De scheiding was snel voltrokken.  Aangezien hij een Marokkaans contract had, veronderstel ik dat hij de nodige medewerking gekregen heeft van dezelfde maffia die hem naar België gebracht heeft met een vermoedelijk vervalst visum, en die hem naar Nederland hebben gesmokkeld.  Misschien zijn het dezelfde mensen die zijn regularisering hebben verholpen, en misschien heeft hij nooit aangegeven dat hij eerst in België was aangekomen.  Het zouden ook dezelfde mensen kunnen zijn die ervoor gezorgd hebben dat hij daarna een Nederlander is geworden, terwijl een naturalisatie absoluut onmogelijk zou zijn geweest als hij in België was gebleven, met een vermoedelijk vervalst visum.  Hij is Nederlander geworden.  Ik ben niet Belg kunnen worden omwille van de aanhouding op basis van de valse beschuldiging dat ik visas en paspoorten zou vervalsen en daarin een handel zou hebben.

Hoe hij mevrouw Badiha Sattis heeft ontmoet en waar (in België of in Nederland?) weten we niet.  Hoe het met haar is afgelopen weten we ook niet omdat er geen contact meer is tussen de beide families.  Naar verluidt heeft mevrouw Sattis moeilijkheden gekregen met de Belgische fiscus direct na de scheiding.

Stel dat het om een fiscale fraude gaat die ze samen heeft gepleegd met de heer Inerhmi terwijl hij haar echtgenoot was.  Aangezien hij in Nederland woont en zij in België, en aangezien dat hij ook niet met haar getrouwd is voor de Belgische wet, noch voor de Nederlandse wet, is het makkelijk om de fiscale schulden op haar te schuiven.  

Hoe kan zij bewijzen dat hij haar echtgenoot is ?

Daarom zou het interessant zijn om te onderzoeken of mevrouw Sattis een doelwit was van een bende, of de heer Inerhmi daar een deel van maakt en of hij iets verdiend heeft aan de enige rol die hij duidelijk gespeeld heeft.  Die rol bestaat uit het “openmaken” van het meisje om daarmee gemakkelijker te seksen.  Het is het soort huwelijk dat eerst voor mij bedoeld was, maar ik heb me niet laten doen.  Ik wist dat deze jongen andere bedoelingen had en dat hij op instructie van anderen handelt, terwijl ik handel naar mijn hart en mijn denken.

Mahjoub Inermi heeft geen problemen met geld.  Op materieel vlak heeft hij veel verworven voor iemand die eerst ongeveer 10 jaren illegaal in Nederland heeft verbleven, die als hoofdberoep kok is bij Resto van het Hart dat met vrijwilligers draait.  Daarnaast presteerde hij enkele uren in een gewoon restaurant, maar dat is onvoldoende om de snelle materiële evolutie klaar te spelen die hij verworven heeft, en om het soort uitgaven dat hij maakt vol te houden :

Ik weet niet of hij al een rijbewijs had toen hij naar Nederland kwam. Ik vermoed dat hij die in Nederland behaald heeft, en dat kost geld.  Onmiddellijk nadat hij geregulariseerd werd had hij al een wagen, waarvoor mensen met papieren langer over doen.  Dan heeft hij een appartement gekocht in Arnhem dat helemaal vol is met moderne uitrustingen voor de keuken, met een wasmachine en ingericht interieur à la Ikea. Hij heeft thuis een PC en een laptop, internet verbinding, een printer, een telefoon, en drie vrouwen in zijn leven die onkosten voor hem hebben opgeleverd en toch loopt hij niet gebukt onder een boeg van schulden.  Hoe doet hij dat ?  Met de inkomen van een vrijwilliger ?  

Hij heeft een onwettig kind met een Nederlandse vrouw die hij niet meer wil zien of spreken, en waaraan hij onderhoudsgeld voor het kind betaalt.  Hij heeft daarvoor advocaten en de rechtbanken betaald.  Hij geeft het kind wat het vraagt.  Dus, tussen 2003 en vandaag heeft deze jongen op een snel ritme geleefd en hij deed alles om een indruk te wekken bij mijn ouders en zijn ouders.

Nu heeft hij een dochter met een Marokkaanse vrouw Milouda, die even opkeek toen ik aan Mahjoub vroeg hoe het met zijn werk gaat in Resto van het Hart (zie tweede blad op deze link).  Dat was vorige zomer op een avond bij mijn ouders thuis.  Hij heeft het me nooit verteld want ik heb de informatie gevonden op het Internet.  De verraste blik van zijn nieuwe vrouw verraadde dat ze dat niet wist en misschien ook dat hij haar belogen heeft.  Dat heeft hij haar niet verteld en misschien dacht ze dat hij een mini-Rockefeller was.  Over haar weten we alleen dat ze duidelijk zwanger was, maar niet of hij met haar officieel getrouwd is of niet.    

Ik denk dat hij geld naar zijn moeder stuurt, waarmee hij haar blij maakt en tegelijk ook blind voor de massa van illegale aspecten in deze jongen zijn leven.  Hij reist zeker één keer om de twee jaren naar Marokko, misschien ieder jaar.  Dat hij dat allemaal kan bereiken als gewoon keukenhulpje lijkt een beetje verdacht, niet waar ?

Daarom denk ik dat hij geholpen wordt door dezelfde maffia die hem naar België heeft gebracht en waarvan hij sindsdien afhangt voor absoluut alles.  “Wij maken een visum voor jouw om naar Europa te gaan maar we vragen van jouw als tegenprestatie iets te doen voor ons”.  Zo denk ik dat Zijne Excellentie André Azoulay een leger van volgelingen in West Europa heeft opgebouwd startende met de uitreiking of de verkoop van vervalste visums.  Daarmee reduceert hij mensen zoals Mahjoub tot eeuwige slaaf.  Zich daarvan bevrijden is bijna onmogelijk.  

Mijn moeder maakte de publiciteit voor Mahjoub, “kijk eens waar hij staat... en hij is gisteren pas aangekomen in Europa”.  Soms valt mijn vader erin, soms stelt hij zich de vraag hoe Mahjoub dat allemaal betaalt, zoals zijn huwelijksfeest met Badiha Sattis, dat hij in België heeft georganiseerd, in een feestzaal van een voetbalclub (!).  Er was een orkest en een traiteur met zaal bedienden ter plaatse. Zijn huwelijk was in 2010, als ik me niet vergis.  Mijn moeder liep fier ermee te koop dat Mahjoub absoluut alles zelf betaald had.  Mijn vader stelt zich daarbij vragen, maar hij ziet wel hoe het leven van zijn kinderen voorbij gaat omdat ze niet op die manier vooruit willen geraken, en die zeker geen slaaf willen worden van het crimineel systeem van Azoulay.    

Natuurlijk “betaalt” Mahjoub alles als hij daarna alles terugbetaald krijgt, denk ik via een ingewikkelde zaak betreffende mensenhandel via huwelijken – zijn huwelijk met Badiha Sattis – waarin de vrouw wordt doorverkocht aan iemand van hetzelfde netwerk zonder dat de vrouw het weet, want ze zal een nieuwe ontmoeting eerder ervaren als een nieuwe kans in haar leven.  In de realiteit het gaat om iemand uit hetzelfde netwerk die in vergelijking met de vorige man, haar leven nog verder naar beneden zal bewerken waarna ze opnieuw verlaten wordt.  Zij zal het ervaren als een nieuwe tegenslag, terwijl in de realiteit gaat om een samenzwering waarin dezelfde vrouw wordt doorgegeven van de ene man naar de andere man tot de vrouw helemaal kapot is.  

Het begint allemaal bij een huwelijk dat op onduidelijke basis gesloten wordt, met een lieve jongen zoals mijn neef Mahjoub Inerhmi, Het eindigt bij monsters die de vrouw verslinden.  De bron die de informatie heeft opgegraven over mevrouw Ina Valstar heeft beschreven dat de geslachtsdelen van de vrouwen die voor haar gewerkt hebben vernietigd worden tot er helemaal niets meer overblijft, en tot ze doodbloeden.  Zo is er naar verluidt eentje gestorven toen mevrouw Valstar de directrice was van een bordeel.  De anderen leven nog, maar zonder gevoel op de meest gevoelige plek van hele lichaam en zonder ooit kinderen te kunnen voorbrengen.  

Dat is de soort mensenhandel die ik vermoed en waaraan de heer Inerhmi gewerkt heeft zonder dat hij de gevolgen daarvan beseft.  Hij was maar een kleine schakel in een lange serie van mislukkingen voor zijn vrouw Badiha Sattis, die in België woont waar de administratie meewerkt aan de destructie van de vrouwelijk geslacht op termijn.  Daarom kreeg hij een visum.  

Misschien heeft de heer Inerhmi geen financiële moeilijkheden omdat hij de vrouwen laat opdraaien voor hem in de periode wanneer de relatie goed gaat. Het kan zijn dat Janine, de Nederlandse vrouw waarmee hij een onwettig kind heeft, voor een deel het appartement heeft betaald met de bedoeling een gezin te stichten met hem.  Hij heeft haar buiten gewerkt.  

Hetzelfde is gebeurt met Badiha Sattis die een heleboel materiaal voor de keuken heeft gekocht, en misschien nog vele andere dingen die ze niet mee heeft genomen toen hij genoeg van haar had.  Met een dak boven zijn hoofd staat hij natuurlijk veel sterker om om het even welke nieuwe vrouw de laan op te sturen wanneer hij gedaan heeft.  

Wanneer de relatie minder goed gaat zet hij de vrouw aan de deur en hij behoudt al het comfort dat de vrouwen hebben aangekocht voor het huis of het gezin.  Hij zit daar helemaal niets mee in of hij ermee getrouwd is of niet.  Ik denk dat hij dat allemaal geleerd heeft bij zijn bende die er belang bij heeft de vrouwen in grote moeilijkheden te brengen opdat ze die zou oplossen met prostitutie, terwijl hij ervoor beloond wordt.  Daarom is het de moeite waard hem te ondervragen om de namen en de gezichten van zijn bende te kennen.

Het kan best zijn dat de vrouwen hem financieel dragen, omdat ze zo verliefd zijn en omdat ze van hem zwanger zijn zoals nu het geval was, terwijl hij zijn echte inkomen op een hele andere manier garandeert... via de maffia, via bijvoorbeeld het aanbrengen van nieuwen klanten voor prostitutie, voor visums, voor illegale migratie, voor drugs, voor schijnhuwelijken en voor de hele markt van Zijne Excellentie André Azoulay.

Ik weet dat omdat hij onmiddellijk na zijn huwelijksfeest me had opgebeld met het voorstel iemand te ontmoeten die me tijdens zijn huwelijksfeest had opgemerkt en die me leuk vond.  Ik vond het verdacht dat hij me dat vroeg zonder na te gaan of ik vrij was of niet.  Om nog meer te achterhalen, zei ik “ja ga uw gang”.  Hij was verbaasd.  Hij is niet doorgegaan met zijn voorstel, omdat hij weet dat ik niet dom ben.  

Twee jaren later, in Augustus 2012, begon het spel opnieuw.  Hij belde me iedere dag op.  Geen sprake ervan om hem bij mij thuis in Zaventem te ontvangen.  “Waarom ben je me nooit komen opzoeken in Nederland, ik ben toch jouw neef, hoe bestaat het ?”  Hij belde zo dikwijls dat de enige manier om hem stil te krijgen was van één keer naar Arnhem te gaan want “zijn zoontje wilde me zien”.  Toen ik daar was leek hij met mij te willen “trouwen” onder invloed van zijn moeder en mijn moeder die op dat ogenblik het huwelijk onder elkaar aan het afspreken waren in Marokko, en dit terwijl hij op dat ogenblik nog getrouwd was met Badiha Sattis.  Dat was de laatste keer dat ik daar kwam.

Schijnhuwelijken.  Dat verklaart volgens mij waarom hij geen problemen heeft met geld.  Daarom denk ik dat het via hem wel mogelijk is om te achterhalen wie de maffia is achter de mensenhandel.

Bijgesloten vindt u een voorstel van een vragenlijst voor de ondervraging van de heer Inerhmi, die ik had opgesteld voor de CIA,  https://1drv.ms/w/s!Al4sCEk6vevMnQIqGIdLbwWPqnGw 

De maffia der landbouwgronden in Marokko

Ik vermoed ook de betrokkenheid van Ina Valstar in de uitdrijving van mijn ouders uit hun vroegere woning te Eendrachtstraat 28, 2040 Antwerpen en de daarop volgende juridische problemen betreffende het nieuwe huis waarin ze vandaag wonen, waar ze een boete gekregen hadden voor “verkrotting”.  De boete was zo hoog dat het inkomen van mijn vader in beslag genomen werd en beheerd door een sociale bemiddelaar die hen minder dan 200 euro gaf om te overleven.  De slag kwam voor net na het overlijden van mijn grootvader in 2004.  

Mijn grootvader heeft heel vruchtbaar landbouwgronden in Kenitra, Marokko.  In 1972 werd een deel van zijn eigendom gestolen met intimidatie door gendarmes.  Het dossier bleef hangende bij de rechtbank.  Volgens de advocaten werd zijn dossier geblokkeerd een zeer hooggeplaatste die beschermd werd door het paleis.  Hij werd beschreven als “een Europese Jood”.  

De buurt waar mijn grootvader zijn gronden bezat is ondertussen bijna helemaal opgekocht door Belgen.  Aan zeer lage lonen teelt men er rode en blauwe vruchten voor de export naar Europa, voor de voeding industrieën zoals Danone en de supermarkten zoals Albert Heijn, heeft mijn moeder vernomen van Ina, maar ze beseft niet op welke manier de Belgen aan die gronden geraken.  

De manier is via onrechtmatige juridische moeilijkheden met de “Belgische Staat”, waarbij men hoge boetes opgelegd krijgt, en waarbij verwacht wordt dat men uit angst om dakloos te worden in België, men eerder zal kiezen om de eigendom in Marokko te verkopen en om daarmee de boetes in België af te lossen.  

Van zodra mijn grootvader overleden was, begon de “Belgische Staat” enorme juridische en financiële druk te oefenen op mijn ouders.  Ina is de eerste persoon die iets afweet over het overlijden van mijn grootvader, via mijn moeder zelf.  

Het viel op bij mijn ouders dat de sociale diensten geen enkele hulp verleenden aan mijn ouders die op een bepaald ogenblik geen geld meer hadden voor voedsel  Mijn moeder vertelde dat ze haar een hele ochtend lieten zitten bij het OCMW Fontein in Borgerhout.  Ze was er al om kwart na acht.  Ze werd gewoon niet bediend.  Mensen die na haar binnenkwamen werden wel bediend en naar haar gooiden ze kwade blikken alsof ze iets kwaad had gedaan.  Het was middag toen een ze raad vroeg aan een sociale assistente die voorbij liep. “Het is middagpauze voor ons wij gaan nu eten”, riep de assistente op een boze toon. Toen ze uitlegde dat ze al de hele ochtend heeft zitten wachten, nam de assistente haar dossier door en de

Mijn moeder begreep de psychologische agressie niet.  Dat waren afspraken tussen OCMW, de Antwerpse administratie en de bende waarvan Flora (waaronder Ina Valstar) deel uitmaakt en en die een dubbele rol speelt, maar dat weet mijn moeder niet.  Ik ben er vast van overtuigd dat mijn moeder al haar plannen vertelde aan mevrouw Valstar, die daarna aan de verschillende diensten de plannen van mijn moeder verklikt. Ze geeft de beschrijving door hoe mijn moeder eruit ziet, met de bedoeling alle deuren dicht te klappen.  

Mijn ervaring is dat in België bijna iedereen met heel veel pret meedoet aan de onderdrukking van de vreemdeling.  Ze vinden dat heerlijk om iemand te zien worstelen met zeer veel moeilijkheden vooral een Marokkaan, omdat Zijne Excellentie André Azoulay in Marokko daar een schepje bovenop komt doen om de Marokkaan nog meer belachelijk te maken.    

Mijn moeder denkt dat ze in die periode (tussen 2004 en 2006) veel had aan mevrouw Valstar, die een beetje geld gaf en die tegelijk haar uitlacht omdat ze alles gelooft wat ze aan haar vertelt.  De verwachting was dat mijn moeder haar erfenis in Marokko zou verkopen, maar dat idee kwam niet bij haar op. Haar vader heeft haar op zijn sterfbed nog gezegd van te blijven vechten voor zijn eigendom de vreemdelingen zomaar komen bezetten.   Het gaat over het grondgebied waar men vandaag rode vruchten teelt, en dat ik hierboven beschreven heb.

Jammer genoeg doet mijn moeder juist het tegenovergestelde onder invloed van mevrouw Valstar.  Twee jaren geleden besloot ze haar erfenis te verkopen, en tegen de verwachting van haar eigen broer en zussen die in Marokko leven.  Ik heb de indruk dat ze al de beslissingen in de handen van mevrouw Valstar heeft gelegd.  Over de kopers hebben we nooit duidelijkheid gekregen, maar het zou mijn moeder samen met mevrouw Valstar kunnen zijn.  Ik vrees alleen dat mijn moeder belangrijke papieren bewaart bij mevrouw Valstar, die op het einde daarmee chantage gaat plegen, net zoals ze dat zou doen met de Poolse meisjes.

Wat we willen aantonen is dat Zijne Excellentie André Azoulay verantwoordelijk is voor de roof en bezetting van landbouwgronden in Marokko, waaronder de landbouwgronden van mijn grootvader, El Arabi Bouhammou.  Hij zou dat bereiken door de massale migratie van de Marokkanen naar West-Europa en door deze groep in Europa economisch en sociaal te benadelen met de hulp van mensen zoals mevrouw Valstar en mensen met topfuncties in de Belgische Staat.

Mevrouw Ina Valstar lijkt op een lieve oude en eenzame vrouw met weinig contacten voor met het buitenland, omdat ze buiten het Nederlands geen enkel andere taal spreekt.  Niemand zou durven denken dat ze contacten zou hebben met Marokko, een land waar ze één keer naartoe is gegaan samen met mijn ouders.  Mijn ouders althans hebben altijd gedacht dat Marokko een totaal vreemd land is voor mevrouw Valstar en dat ze daar absoluut niemand kent.  

Om aan te tonen dat er een rechtstreeks contact bestaat tussen mevrouw Valstar en Zijne Excellentie André Azoulay in Marokko, hebben we nog meer dossier nodig.   Het contact tussen deze twee komt duidelijk tot uiting in 3 gevallen op zijn minst :

1. het proces waarbij ik beschuldigd werd van vervalsing van visas;

2. de immigratie in België van de heer Mahjoub Inerhmi;

3. een proces in Nederland met beslaglegging tegen de Nederlandse kleermaker Van Gils in 1996.

Het fiscaal dossier van Van Gils

De koppels Ben Van Gils- Mary Mogavero, Angela Shaw- George Decock, en Ina Valstar- Theo Bamberg hebben elkaar ontmoet bij mijn ouders. We werden eerst uitgenodigd naar Angela's verjaardag Shaw op 4 Juli 1994 in Brasschaat. Ze vroeg mijn ouders mee te brengen.  U vindt meer over Angela Shaw in “In Memoriam Lee Jackson”, een artikel over een groot aantal zwarte Amerikaanse vooraanstaanden, waaronder Ron Brown, een running mate van President Bill Clinton, die zijn omgekomen een vliegtuigramp in Bosnië, in 1996.  Het vliegtuig bracht humanitaire hulp naar de Moslims in Bosnië en het werd neergeschoten.  Het artikel tracht het voorval te belichten vanuit een andere hoek: de samenzwering.  

Angela Shaw en ik hadden plannen met de heer Lee Jackson om Europese toerisme project op te starten voor Amerikaanse skiërs met fondsen van EBRD, een bank waar Lee Jackson de vice-president was.  De Nationale Bank van België is de gouverneur van EBRD maar ook de indirecte eigenaar van de wapenfabrikant FN in Herstal dat een belang heeft in oorlogen zoals die in Bosnië-Herzegovina.

Met het hele gezin hebben we de kerstavond van 1994 gevierd bij de modemaker Van Gils thuis in Kalmthout.  In maart 1995, wilde ik iets terug doen en ik nodigde de koppels Van Gils-Mogavero, Shaw-Decock uit om een etentje bij mijn ouders.  Mijn moeder die wantrouwig werd had van de gelegenheid gebruik gemaakt om Valstar-Bamberg ook uit te nodigen.  “Zo moeten we een enkele keer troep maken”.  Ik was niet akkoord.  Ina wilde erbij om na te trekken wie Van Gils waren en afluisteren wat we van plan waren om stokken in de wielen te steken, telkens wanneer we zo dicht bij het doel geraken op eigen kracht.        

Ik kon niet vermijden dat mijn broer zijn KTX (Kenitra Textiel) met de modemaker Van Gils besprak.  Ik herinner me dat dassen het onderwerp was en een partnerschap op zo een jongen leeftijd van mijn broer, met zo een groot modehuis, dat is een goudmijn.

KTX was een klein familiebedrijf waarin de talenten van onze tantes (bijna allemaal naaisters) tot hun recht te laten komen. In dat jaar begon een ruzie tussen mijn moeder en mijn broer, Miloud.  Mijn moeder vroeg aan mijn broer om een gedeelte van de opbrengst aan haar af te geven omdat zij had getekend als derde associé van KTC echter zonder kapitaal te hebben geïnvesteerd.  In plaats daarvan mocht hij de garage van het ouderlijke huis in Marokko gebruiken.  

Mijn broer Miloud was net van start gegaan en hij had ook geen omzet kunnen maken, maar mijn moeder geloofde hem niet en ze dacht dat er wel geld was.  De oplopende ruzie heeft uiteindelijk geleid tot de sluiting van KTX in 1996, waarin het team van naaisters met hun machines gewoon op straat werden gezet.  Vandaag denk ik dat mevrouw Valstar mijn moeder heeft aangezet tot afgunst en vijandschap, waarbij mijn moeder letterlijk uitvoert wat haar “vriendin” zegt.  

In dat zelfde jaar werd de heer Ben Van Gils geconfronteerd met een gigantische fiscale rechtszaak met een boete van honderden miljoenen en met de dreiging van beslaglegging.  De beslaglegging betrof niet alleen de textielbedrijven en de winkels van Van Gils in Nederland, maar ook de fabrieken in Tangiers, in Marokko, waarin honderden mensen werkzaam waren.

Ik heb daarover iets vernomen toen de Amerikaanse echtgenote van Ben Van Gils, Mary Mogavero, zelf een fiscale rechtskundige, me had gevraagd of ik het Marokkaans bedrijfsrecht goed kende.  Ze wilde achterhalen of the Nederlandse rechtbank een invloed kan hebben op het bedrijfsleven in Marokko en of een beslaglegging daar kan worden opgelegd.  Haar echtgenoot stond op het punt zelfmoord te plegen.  Zo erg was het.

Mijn broer had meer kennis op dat vlak omdat hij Kénitra Textiel had opgericht met de bedoeling om naar Europa te importeren en te exporteren. Hij had toen gezegd dat de Nederlandse rechtbank geen enkele invloed had op de bedrijven in Marokko.  Hij had opgemerkt dat er geen handelsakkoorden bestonden tussen Nederland en Marokko met betrekking tot directe investeringen en ook omdat het Nederlandse recht gewoon niet van kracht is in Marokko.

Van Gils had wel iets te vrezen in Marokko omdat daar een Nederlander woont die zich als een Marokkaan voordoet en die afgunstig is vooral ten opzichte van mensen die alles kunnen bereiken wat ze willen zonder fraude, wat Zijne Excellentie niet kan.

Hij kan dat niet maar hij wil zich als heer en meester zijn over alles en iedereen door de beslagleggingen via de rechtbanken en de politieke partijen.  Vanuit Marokko bestuurt hij de tegenslag voor de anderen vooral in West Europa  omdat hij in Marokko niet vervolgd kan worden voor de misdaden in een ander land.  Dat is net hetzelfde als wat mijn broer aan mevrouw Van Gils heeft uitgelegd voor wat betreft de fiscaliteit.  Zijne Excellentie André Azoulay heeft Marokko opzettelijk op het niveau van een ontwikkelingsland behouden om daarvan een terrein te maken voor uitsluitend criminaliteit.

Dus :

Zijne Excellentie André Azoulay  is de enige die er belang bij heeft dat er nooit handelsakkoorden zouden bestaan tussen Marokko en alle andere landen opdat hij met zijn maffia gemakkelijker iedereen kan bestelen vanuit een land dat geen samenwerkingsakkoorden heeft om gezamenlijk criminaliteit aan te pakken.  

Toen enkele landen zoals Frankrijk en Zweden daar verandering in willen brengen, begon hij aan diplomatieke en mediatieke controverse te werken zoals ik het in begin van de brief heb uiteengezet.

Via de politiek beïnvloedt hij de wetten naargelang de persoonlijke belangen die hij koestert.  Zo is het best mogelijk dat de Schengenakkoorden misschien geïnspireerd waren enkel en alleen op de komst van de heer Mahjoub Inerhmi eind 1992, en ook de golf van regularisering tussen 1998 en 2003.  

Wanneer Zijne Excellentie de Belgische of de Marokkaanse Staat wil rollen dan gaat Zijne Excellentie eerst een plan ergens stelen.  Dat heb ik gemerkt aan de hand van een aantal plannen voor projecten die ik naar Marokko stuur of die ik bij SABAM neerleg, en die onmiddellijk daarna gebruikt worden als een reden om publiek geld uitgaven te stemmen.  Alles is goed om een uitgaven te rechtvaardigen als het maar mooi en origineel klinkt.   Zijne Excellentie werd hiervoor erg gerespecteerd in de regering van Marokko gedurende meer dan 45 jaar.  Niemand lette op hem.  

In godsnaam, wat heeft iemand te bieden als hij het nodig heeft van geld van anderen én plannen van anderen te stelen om gewaardeerd te worden ?  Dat is de uitbuiting die ik gedurende de laatste zeven jaren op een intensieve wijze aan Marokko heb uitgelegd betreffende de ontwikkelingssamenwerking vooral met België die zo werkt,  aan de hand van rapporten.  Uiteindelijk blijkt dat Zijne Excellentie André Azoulay de coördinator te zijn van de massale uitbuiting van het Marokkaanse volk terwijl hij van vorstelijke privileges geniet en gerespecteerd werd.  Ik begrijp waarom iemand die geld kan laten drukken in zijn banken de uitbuiting van de anderen nodig heeft.

Een voorbeeld in Nederland van een vermoedelijk schijnproject waarin publiek geld verduisterd wordt is Forum voor Diversiteit in Den Haag dat geïnspireerd is op United Colors, een alternatieve manier die ik bedacht had om diversiteit in de bedrijven te rekruteren. Ik stelde een techniek van rekrutering voor via teambuilding activiteiten zoals bijvoorbeeld samen koken, om naar elkaar te groeien vanuit een gemeenschappelijke waarde zoals koken en eten.  Als we daarin goed met elkaar kunnen opschieten dan zullen we ook overeenkomen op de werkvloer.  Dit gaat over recrutering waarin talent wordt ontdekt dat niet op de  CV staat.

Zijne Excellentie heeft het concept in kleine stukjes gescheurd en  daar onder andere Masterchef van gemaakt waar vele landen meedoen.  Hebt u ook Masterchef wedstrijden in Nederland ?  

Het lijkt net zoals infoDev dat ook via de Wereldbank mijn netwerk van innovatie centra trachtte na te bootsen.

In Nederland werd Forum voor Diversiteit gesponsord door onder meer ING en TNT.  In oktober 2007 kreeg ik de uitnodiging om naar een ceremonie te gaan voor de uitreiking van de getuigschriften met Ahmed Aboutaleb, de Burgemeester van Rotterdam als eregast.  Ik hoop echt dat de werkloosheid in Nederland daarmee gezakt is.

Ik zou nooit durven werken zoals Zijne Excellentie Azoulay dat doet.  Wat ik wel durf is tegen hem getuigen.  Hij is niet mijn vriend, want hij heeft gehandeld als een vijand al van toen ik een kind was en ik vermoed dat hij mijn grootvader heeft onteigend van de landbouwgronden.  Hij is de enige “landgenoot” die ik niet kan verdedigen, als er ooit een proces tegen hem gespannen wordt.  Met “landgenoot” tussen aanhalingstekens bedoel ik dat hij geen Marokkaan is.  Ik wens hem te zien bij het internationaal Strafhof.

Tot slot, vraag ik aan Uwe Majesteit nogmaals zo snel mogelijk een gerechtelijk onderzoek in Nederland wordt in te schakelen betreffende van de eerste golf van regularisering van illegale migranten en aan de hand van een dossier voor regularisering zoals dat van de heer Mahjoub Inerhmi.  

Dit onderzoek is noodzakelijk in het kader van internationale misdaad en extremisme, en de financiering hiervan met de opbrengsten van valse visas, onder andere.  Ik denk dat de heer Inerhmi welwillend zal meewerken om zo snel mogelijk van dat soort maffia bevrijd te worden.  Hij was erin gerold en hij was veel te jong om te weten hoe alles in elkaar zit.  

Aan de hand van zijn voorbeeld en gezien er geen grenscontrole bestaat tussen Nederland en België, is het misschien mogelijk van een hele boel andere illegale migranten te vinden die via België Nederland zijn binnengedrongen en die misschien wel een gevaar kunnen zijn voor de Nederlandse samenleving.  

Wat mevrouw Ina Valstar betreft, hoop ik dat ze zo snel mogelijk wordt uitgeleverd aan Nederland, alstublieft.  Door haar onschadelijk te maken zal de toevoer van geld voor criminele bedoelingen verminderen.

Niet iedereen is bewust hoe het systeem van Azoulay – dat geld, geweld en sex aan elkaar verbindt – in elkaar zit buiten het feit dat men weet dat ze in netwerken van misdadigers werken.  

De netwerken zijn niet makkelijk te achterhalen door de feiten aan elkaar te verbinden  maar wel op basis van de psychologie en op basis van de financiële gegevens die achter de feiten schuilen want dat is wat de mensen bindt.  Dat maakt waarom iemand een zekere beslissing neemt.   Zo ging ik vroeger te werk om de productiviteit in de bedrijven te meten alvorens men tot daden overgaat, met DNA-Business-Finance.

DNA-Business-Finance is een multidimensionele technologie die ik op de markt gooi via het boek “Allah Ghaleb, the Enemy in Facts and Figures”. Het maakt moeilijke observaties makkelijk te begrijpen.  Bijvoorbeeld : Zijne Excellentie Azoulay houdt niet van de Marokkanen, hij heeft een minachting voor ons volk.  Doch is hij ook een partij lid van Istiqlal (onafhankelijkheid). Waarom?  Om Marokko beter te kunnen koloniseren.

De nieuwe methode is DNA-Business-Finance de verbinding tussen de mensen achterhalen in de geest en die gegevens samenvoegen met de daden en met de financiële gegevens een X-Ray.  Het is een tool om de waarheden over de anderen te kunnen achterhalen zonder spionnen en verraders te betalen, zonder telefoons afluisteren, zonder geld uit te geven, vooral zonder sporen achter te laten en zeker niet zoals de slimmerik Azoulay dat doet.

Tot uw dienst.  Tot de volgende brief met nog meer onthullingen, zoals het dossier van ArcelorMittal, Majesteit.

Met de meeste hoogachting,

Naima Mouali

President of United Chambers and Innovation Consultant

Founder of Anaccell Corporation 

e-mail : unitedchambers@firemail.de

Phone:+ 32 465 40 15 98

WhatsApp + 32 465 40 15 98

Fax : + 44 (0) 871 314 0556

Twitter: @unitedchambers

mail address : Sterlingerstraat 62

2140 Antwerp, Belgium

http://allahghaleb.wixsite.com/united-chambers

Help make our world safer for the children.  Spread your wealth through enterprise. Lead the transformation.  Support Allah Ghaleb book : 

BeO bank IBAN BE62 9531 3432 5161