ΠΟΙΟΙ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΩΣΙ ΤΟΝ ΚΑΚΟΔΟΞΟ «ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΑΡΧΙΣΤΗ» π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ
Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Πρώτος και καλύτερος όπου συγκαλύπτει τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Βασίλειο Β., εικάζω και μάλιστα καθόλου αυθαίρετα, ότι είναι ο αιρετίζων αρχιεπίσκοπος Αθηνών κύριος Ιερώνυμος, όπου ο ίδιος μετα των συν αυτώ αυλικών του, πραξικοπηματικώς, ανέτρεψε και αντέστρεψε την Συνοδική απόφαση του Μαΐου 2016, και την εμετέβαλε στο Κολυμπάριον αντιΣυνοδικώς και κακόδοξα, υπέρ των Αρχιοικουμενιστών Προκαθημένων.
Προσθέστε το γεγονός, ότι, ανέχεται και χρησιμοποιεί, μάλλον, σκόπιμα τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Β. Βολουδάκη, για να απαξιώνεται και υποσκάπτεται, μεθοδικά, ο πανίερος θεσμός του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ώστε εν ευθέτω χρόνο να υφαρπαγώσι από το Οικουμενικό Πατριαρχείον μας, οι «Νέες Χώρες», και να περάσωσι με αντιΚανονικό και πραξικοπηματικό τρόπο, εις την απόλυτη και κυρίαρχη πνευματική και διοικητική εποπτεία της «Αυτοκεφαλαρχίας» (και όχι στην Αυτοκεφαλία) της ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Δηλαδή, οι αρχιεπισκοπικοί Ελλαδικοί Κληρικοί, με αιχμή του δώρατος τον «Αυτοκεφαλαρχιστή» π. Βασίλειο Βολουδάκη, καθώς και το Εθνοφυλετικό πολιτικό-θρησκευτικό κομματίδειο του η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», καλλιεργώσι δυστυχώς, τις διαχρονικές και κακόδοξες εξάπαντος εκείνες τις εθνικιστικές θεωρίες, περί της άμεσης ή έμμεσης υφαρπαγής, υπαγωγής και απαγωγής, και εν τέλει της ολοκληρωτικής Εκκλησιαστικής ενοποιήσεως απάντων των εκκλησιαστικών επαρχίων των «νέων χωρών» υπό την ιερά Αρχιεπισκοπική «Αυτοκεφαλαρχία».
Το ορθόδοξο Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπονομεύεται, εξ αιτίας των κακοδόξων υπέρμαχων Βολουδακιστών της εθνοφυλετικής και προτεσταντόπληκτης Αυτοκεφαλαρχίας.
Ο «Αυτοκεφαλαρχισμός» είναι εθνοφυλετική και προτεσταντική αίρεσις. Όπου προωθείται και επιδιώκεται, εξάπαντος ένα αιρετίζων και κακόδοξο Αυτοκέφαλο ή, αν θέλετε ένα αμοιγώς καλαμαρίστικο κακοκέφαλο, δηλ. ένα Ελλαδικό Σωβινιστικό Αυτοκέφαλο στα πρότυπα των Εθνικών Σλαυβικών Εκκλησιών. Για το εν λόγω λεπτό θεολογικό ζήτημα πιθανόν και να ασχοληθούμε, εκτενώς και αποδεικτικώς, προσεχώς.
Οι «Νέες Χώρες» βρίσκονται ιεροΚανονικώς, συνταγματικώς και νομίμως, σύμφωνα με την Πατριαρχική Πράξη του 1928 κάτω από την πνευματική εποπτεία και την επιτροπική διοίκηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου μετά της ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Όλο αυτό το ζήτημα, προσπαθεί να το υποσκάψει, κακόδοξα και κακόβουλα, ο φανατικώτερος της «νεοΕλληνικής Αυτοκεφαλαρχίας» και ο κατ΄εξοχήν «Αυτοκεφαλάρχης» ή και «αυτοκεφαλαρχιστής» π. Βασίλειος Βολουδάκης. Τουτέστιν, ότι πολεμεί και αλλοιώνει, τόσον τον θεσμό του ορθοδόξου Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος, όσον και τον πανάρχαιο θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Αντί, να πολεμεί φυσιολογικά τις αιρέσεις των νεοΦαναριωτών και νεοΕλλαδιτών, και να αποκαλύπτει ως όφειλεν, τους κακοδόξους Αρχιοικουμενιστάς Μητροπολίτας του Οικουμενικού Θρόνου καθώς και τους Αρχιοικουμενιστάς της ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Απόδειξις, ότι δεν πολεμεί κατ΄ουσίαν τον Οικουμενισμό είναι, ότι: δεν αποκαλύπτει και δεν μάχεται τους Ελλαδικούς Οικουμενιστές. Αλλά μάχεται, αραιά και σπάνια, και εξ αποστάσεως ασφαλείας, τινές Οικουμενιστάς εκτός της Ελλαδικής επικράτειας. Διότι αν τυχόν και ξεκινήσει ένα συγκρουσιακό, ανοικτό πόλεμο, κατά των Ελλαδιτών Αρχιοικουμενιστών μητροπολιτών, το κομματίδειο του θα χάσει Χριστιανούς και μη ψηφοφόρους.
Και αυτό βέβαια δεν συμφέρει την πολιτικο-θρησκευτική Σέκτα του Βολουδάκη, διότι ΟΥΔΕΠΩΠΟΤΕ θα μπεί στο Ελλαδικό Κοινοβούλιο. Συνεπώς για την είσοδο της «ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ» στο Κοινοβούλιο γίνονται χοντροειδείς αβαρίες στα της Πίστεως από τον Βολουδάκη και των συν αυτώ.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αλήθεια, πότε επι τέλους θα καταλάβουν οι μαθητές και οι οπαδοί του Βολουδάκη, ότι ο πολύ-αιρετικός Οικουμενισμός, πολεμείται κυρίως, μόνο με θεολογικά και πνευματικά κριτήρια, αντί με πολιτικο-θρησκευτικά, κοινωνιολογικά, φιλοσοφικά, ψυχιατρικά, κομματικά, και δή με παποκαισαρικά κριτήρια; Ο αιρετικός Παποκαισαρισμός, είναι ή δεν είναι, κατ΄ουσίαν ένας ψιλός και ιδιότυπος Συγκρητισμός, μία αντιΕυαγγελική και αντιΚανονική, άνομη σύγκρασις και μείξις της ιερατικής μετά της πολιτικής εξουσίας; Ποιο είναι το πρωτεύον; Η σωτηρία της επίγειας Πατρίδος μας, μέσω τινών Εθνικιστικών και Εθνοφυλετικών Πολιτικο-θρησκευτικών παρατάξεων συνθημάτων και ιδιοτελών επιδιώξεων; Ή μήπως η σωτηρία της ψυχής μας, αλλά και η σωτηρία της Φίλης Ορθοδοξίας από τα γαμψά νύχια του Φραγκολατινικού και Λουθηροκαλβινικού «ορθοδόξου Οικουμενισμού»; Διαλέγετε και παίρνετε…
Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Ορθόδοξος Θεολογών