Julian Tuwim - biografia
Poeta, pisarz, tłumacz, satyryk, autor tekstów kabaretowych 13 września 1894 roku to dzień, w którym Julian Tuwim
przyszedł na świat .
Urodził się w Łodzi przy ulicy Widzewskiej 44 (obecnie J. Kilińskiego 46) w rodzinie mieszczańskiej pochodzenia żydowskiego. - 1904-1914 był uczniem Męskiego Gimnazjum Rządowego z siedzibą przy ul. Mikołajewskiej 44. Młody Tuwim odziedziczył pasje językowe od swojego ojca, który ukończył studia we Francji i władał kilkoma językami. Ojciec poety pracował w jednym z banków, gdzie miał stanowisko korespondenta i urzędnika. Matką poety była Adela Krukowska, córka właściciela zakładu drukarskiego. Po swoich rodzicach Tuwim odziedziczył zamiłowanie do przedmiotów humanistycznych, te szły mu świetnie. Znacznie gorzej radził sobie z przedmiotami cisłymi. Powtarzał szóstą klasę szkoły powszechnej. Pierwsze kłopoty rodziny Tuwimów zaczęły się podczas rewolucji w 1905. Wówczas to cała rodzina zmuszona była opuścić Łódź i przenieść się do Wrocławia. Ważniejsze wydarzenia z życia poety: - 1911 r. przełożył na język esperanto kilka wierszy Leopolda Staffa. - 1913 r. pierwszy utwór, zatytułowany „Prośba”, znalazł miejsce na łamach Kuriera Warszawskiego. Nie wiadomo dlaczego, pod wierszem widniał podpis składający się z inicjałów przyszłej żony poety Stefanii Marchew. - 1916 r. Julian Tuwim zamieszkał w Warszawie. - 1916-1918 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, ale ukończył tylko po jednym semestrze prawa i filozofii. Studia porzucił aby zająć się poezją. - 1918 r. po opublikowaniu w akademickim piśmie „Pro Arte et Studio” kontrowersyjnego wiersza “Wiosna”, szybko zdobył rozgłos. W tym samym roku założył razem z grupą kolegów kawiarnię literacką „Pod Picadorem”, z siedzibą na Nowym Świecie 57. - od 1919 r. pracował jako kierownik literackich kabaretów artystycznych Qui Pro Quo, Banda, Cyrulik Warszawski. - 1919 r. zakłada grupę poetycką „Skamander”. - kwiecien 1919 r. w wielkiej synagodze w Łodzi, odbył się ślub poety ze Stefanią Marchew. - 1920 r. wybucha wojna polsko-bolszewicka. Julian Tuwim znalazł wówczas zajęcie w biurze prasowym, które pracowało dla naczelnego wodza sił zbrojnych Józefa Piłsudskiego. Dla młodego Tuwima, wzorem i źródłem inspiracji była twórczość Leopolda Staffa. - marzec 1918 r. Julian Tuwim był jednym z założycieli istniejącego do dziś Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych. - 1939 r. opuszcza Polskę i przez Rumunię i Włochy dociera do Francji. Wraz z nim emigrują inni znani poeci tacy jak Antoni Słonimski, Jan Lechoń, Mieczysław Grydzewski i Kazimierz Wierzyński, nazwani potem poetami satelitami. Polscy poeci spotykali się w jednej z paryskich kawiarni. Nastrój tych spotkań był raczej smutny, przepełniony poczuciem bezsilności, klęski i goryczy. Ziemia francuska nie okazała się jednak na długo bezpiecznym schronieniem dla żydowskiego poety. - 1940 r. Francja kapituluje i Tuwim udaje się do Brazylii, gdzie osiada wraz z Lechoniem w Rio de Janeiro. Jego wędrówka po świecie kończy się w Nowym Jorku. Tuwim mieszka tam do roku 1946. Mieszkając w Ameryce poeta publikował swoją twórczość w „Nowej Polsce” i „Robotniku”. W tym czasie nastąpił rozpad grupy „Skamander”. Prawdopodobną przyczyną takiego stanu rzeczy, były sympatie Tuwima do Związku Radzieckiego, których nie podzielali inni członkowie grupy. - 1946 r. poeta wraca do kraju. Staje się ulubieńcem ówczesnych władz. Zyskuje więc pewnego rodzaju ochronę, odpowiednie przywileje i honory. Władze ogłaszają, że jest największym poetą ówczesnych czasów. Nazywają go nawet poetą „państwowym”. Niedługo potem w domu państwa Tuwimów pojawia się adoptowana córka, której na imię Ewa. -2006 działa założona przez nią fundacja imienia Juliana Tuwima i Ireny Tuwim, która sprawuje prawną opiekę nad całym dorobkiem artystycznym poety i jego siostry. - 1947-1950 Tuwim otrzymuje stanowisko kierownika artystycznego w Teatrze Nowym w Warszawie. Po wojnie zajmował się tłumaczeniami, działalnością społeczną, pisał artykuły do prasy, zbierał ciekawostki literackie. Zmarł nagle 27.12.1953 r. w Zakopanem. Został pochowany w wojskowej części cmentarza na Powązkach w Warszawie.
Rodzina Dziadek, Leon Krukowski był właścicielem łódzkiej drukarni i wydawcą pierwszego w Łodzi pisma codziennego. Babka, Ewelina z Łapowskich Krukowska, mocno związana z kulturą polską, kultywowała tradycje 1863 (powstanie styczniowe) Ojciec, Izydor Tuwim, urodził się 22 lipca 1858 r. Ukończył szkołę w Królewcu, a następnie studiował w Paryżu. Był urzędnikiem i korespondentem Azowsko-Dońskiego Banku Handlowego. Zmarł w 1935 r. Matka, Adela z Krukowskich Tuwimowa urodziła się 1871 r. Pochodziła z rodziny inteligenckiej, głęboko wrośniętej w kulturę polską. Jej czterej bracia byli lekarzami i adwokatami. W 1942 r. została zastrzelona przez Niemców podczas likwidowania otwockiego getta. Młodsza siostra, Irena, urodziła się 22 sierpnia 1899 r. Była również poetką, prozaikiem i tłumaczką literatury dla dzieci i młodzieży. Od 1939 do 1947 przebywała na emigracji. Po powrocie do kraju osiadła w Warszawie. Zmarła tamże 7 lipca 1987r. Żona, Stefania Tuwimowa, z domu Marchew, urodziła się 23 lutego 1894 r. w Tomaszowie Mazowieckim w rodzinie żydowskiej Jej ojciec Jakub Ber był handlowcem a matka Gustawa Gitla śpiewaczką. Tuwim poznał ją w 1912 r., a 30 kwietnia 1919 r. poślubił w Wielkiej Synagodze w Łodzi. W tym samym roku małżonkowie zamieszkali w Warszawie. Stefania zmarła 12 marca 1991 r. Pochowana jest obok męża na Powązkach. |