Amman - Madaba - Mt. Nebo - Wadi Mujib Nature Reserve (Arnon, Aroer etc. - see wiki) - Karak - Shobak - Wadi Musa/Petra - Wadi Rum - Amman
http://en.wikipedia.org/wiki/Aroer_%28Moab%29
http://www.blueletterbible.org/search/search.cfm?Criteria=arnon&t=KJV#s=s_primary_0_1
Bible in Jordan:
http://www.lonelyplanet.com/jordan/travel-tips-and-articles/75689
http://www.atlastours.net/jordan/biblical.html
http://www.sacred-destinations.com/jordan/sacred-sites
http://www.bibleplaces.com/jordanrift.htm
http://pozornie-zalezna.blog.pl/category/zorganizowanie-po-jordanii/
In the land of Jordan, God frequently appeared and encountered humankind in the form of a whirlwind, a cloud of light or dust, an angel, or a voice speaking with the prophets. One biblical passage (Habbakuk 3:3) says explicitly that "God come from Teman, and the Holy One from Mount Paran". Deuteronomy 33:2 notes that "The Lord come from Sinai, and dawned down on them from Seir; He shone forth from Mount Paran". Teman, Seir and Paran are in the area of Edom, in southern Jordan.
God repeatedly designated Jordan as a land of peace and refuge, where Ruth, Elijah, David, Jesus, John the Baptist and the first Christian communities, among others, found safety and peace. Most of the great biblical prophets journeyed from the east bank of the Jordan River to the west, symbolically moving from the "wilderness" where men and women are tested, to the promised Holyland, the Kingdom of God.
Among these leading figures whose journeys took them from the east to the west banks of the Jordan River were Abraham, Jacob, Moses, Joshua, Elijah, John the Baptist and Jesus (pbut).
The next major biblical figure linked with Jordan is Noah (pbuh), described as "righteous and blameless" (Genesis 6:9, Ezekiel 14:14). A tomb/shrine of Noah is locally revered at Kerak, in southern Jordan (today Kerak is best known for its massive Crusader and medieval Islamic castle).
The tomb/shrine of Noah in Jordan is an important reminder of the unbroken continuity of the shared faith principles of the Abrahamic communities from the dawn of history until today.
While traveling this route from Mesopotamia to Canaan, Abraham also would have traveled along theKing's Highway, the world's oldest continuously used communication route. Today the scenic King's Highway is a fine paved road that winds, dips, twists and rambles through the heart of the Jordanian highlands. It links ancient Bashan, Gilead and Ammon in the north with Moab, Edom, Paran and Midian in the south, passing through the country's most beautiful landscapes and most important ancient sites.
4 Moj 20:4 (14) Potem wyprawił Mojżesz z Kadesz posłańców do króla Edomu, żeby mu powiedzieli: Tak mówi twój brat Izrael: Ty znasz całą udrękę, która nas spotkała, (15) że ojcowie nasi poszli do Egiptu. Mieszkaliśmy w Egipcie przez długi czas, lecz Egipcjanie gnębili nas i naszych ojców. (16)Wołaliśmy więc do Pana, a On wysłuchał naszego głosu i zesłał anioła, a ten wyprowadził nas z Egiptu. Teraz jesteśmy w Kadesz, w mieście na granicy twojej ziemi. (17) Pozwól nam przejść przez twoją ziemię. Nie pójdziemy przez pola uprawne ani przez winnice i nie będziemy pić wody ze studzien; pójdziemy drogą królewską, nie zboczywszy ni w prawo, ni w lewo, aż przejdziemy przez twoją ziemię. (18) I odpowiedział mu Edom: Nie wolno wam przejść przez moją ziemię; w przeciwnym razie wystąpimy z mieczem przeciwko tobie. (19) Synowie izraelscy odpowiedzieli mu: Pójdziemy utartą drogą, a jeżeli już my i nasze stada będziemy pić twoją wodę, to zapłacimy za nią; rzecz to błaha. Chodzi tylko o to, abym pieszo przeszedł. (20) A ten odpowiedział: Nie przejdziesz! I Edom wyruszył przeciwko niemu z licznym wojskiem dobrze uzbrojonym. (21) I nie pozwolił Edom synom izraelskim przejść przez swoją ziemię, toteż synowie izraelscy ominęli go. (22) Potem ruszyli synowie izraelscy z Kadesz i przyszedł cały zbór do góry Hor. (23) I rzekł Pan do Mojżesza i Aarona pod górą Hor na granicy ziemi edomskiej: (24) Aaron będzie przyłączony do ludu swego, albowiem nie wejdzie do ziemi, którą dałem synom izraelskim, za to, że sprzeciwiliście się moim słowom u wód Meriba. (25) Weź Aarona i jego syna Eleazara i wyprowadź ich na górę Hor, (26) i każ Aaronowi zdjąć jego szaty, i odziej w nie jego syna Eleazara. Aaron zaś tam umrze i będzie przyłączony do ludu swego.
The three other Cities of the Plain were "Admah, Zeboiim and Bela, that is Zoar" (Genesis 14:2). Their remains are still buried somewhere around the Dead Sea. Archaeological remains of other Early Bronze Age towns, including massive cemeteries with thousands of graves, have been identified along the haunting Dead Sea plain at places such as Feifeh, Safi, Khneizirah and others.
Visitors today can easily visit these sites on new roads linking the Dead Sea and Jordan Valley withAqaba and Petra to the south, or with Amman and northern Jordan. The Dead Sea itself is one of the most dramatic places on earth, its stunning natural environment matched by its powerful spiritual symbolism. The Bible variously calls it "Sea of the Arahah", the "Salt Sea" and the "Eastern Sea" (Genesis 14:3; Deuteronomy 3:17; Joshua 3:16; Numbers 34:12; Ezekiel 47:18). Arabs have always known it as Bahr Lut (Lot's Sea), while medieval texts called it "The Devil's Sea".
1 moj 14 (1) W czasach Amrafela, króla Synearu, Arioch, król Ellasaru, Kedorlaomer, król Elamu, i Tidal, król narodów, (2) prowadzili wojnę z Berą, królem Sodomy, i z Birszą, królem Gomory, z Szinabem, królem Admy, z Szemeberem, królem Seboim, i z królem miasta Beli, czyli Soaru. (3) Wszyscy oni zeszli się w dolinie Syddim, gdzie teraz jest Morze Słone.
5 moj 3 (16) A Rubenitom i Gadytom dałem ziemię od Gileadu aż do potoku Arnon, ze środkiem potoku jako granicą, i aż do Jabboku, potoku, który jest granicą z Ammonitami, (17) nadto dolinę Jordanu z granicą od Kinneret aż do morza w dolinie, to jest Morza Słonego, u stoków gór Pizga, na wschodzie.
Jpzue 3 (1) Jozue wstał wcześnie rano i wyruszyli, on oraz wszyscy synowie izraelscy z Szittim, i przyszli do Jordanu.
Po tym poznacie, że Bóg żywy jest pośród was i że na pewno wypędzi przed wami Kananejczyków, Chetejczyków, Chiwwijczyków, Peryzyjczyków, Girgazyjczyków, Amorejczyków i Jebuzejczyków. (11) Oto Skrzynia Przymierza Pana całej ziemi przejdzie przed wami przez Jordan. (12) Weźcie sobie więc dwunastu mężów z plemion izraelskich, po jednym na każde plemię. (13) Gdy zaś stopy kapłanów, niosących Skrzynię Pana, władcy całej ziemi, staną w wodzie Jordanu, wody Jordanu zostaną rozdzielone i wody płynące z góry staną jak jeden wał. (14) Gdy więc lud wyruszył ze swoich namiotów, aby przejść przez Jordan, i kapłani, niosący Skrzynię Przymierza, szli przed ludem, (15) i gdy niosący Skrzynię doszli do Jordanu, a nogi kapłanów niosących Skrzynię zanurzyły się w przybrzeżnej wodzie - Jordan bowiem przez cały okres żniwa występuje z brzegów - (16) wody zatrzymały się: płynące z góry stanęły jak jeden wał w znacznej odległości od miasta Adam, położonego w bok od Zartan, a płynące w kierunku morza stepowego, Morza Słonego, znikły zupełnie i lud przeprawił się naprzeciw Jerycha. (17) Kapłani niosący Skrzynię Przymierza Pana stanęli pewnie na suchym gruncie pośrodku Jordanu, a cały Izrael przeprawiał się po suchej ziemi, aż wreszcie cały naród zakończył przeprawę przez Jordan.
The entire length of its eastern shore, including new hotels with amazing spas of Dead Sea and local thermal waters, is easily accessible on fine roads from central and southern Jordan. Somewhere along its coastal plain is the Valley of Salt, where King David (pbuh) "slew 18,000 Edomites" (2 Samuel 8:13).
The broad plain at the southern end of the Dead Sea still sparkles with natural salt formations along the water's edge. The Araba desert, a "wilderness" of the Bible (Deuteronomy 1:1), is the semi-arid region in southern Jordan between the Dead Sea and the Gulf of Aqaba, known in Arabic today as Wadi Araba. The 1994 peace treaty between Jordan and Israel was signed in the southern Wadi Araba, north of Aqaba city.
Abraham fathered two sons in his old age, first Ishmael, and then Isaac (pbut). When Ishmael and his mother Hagar were banished by Abraham to please his wife Sarah, they traveled eastwards into the lands of southern Jordan and northern Arabia, the area called Paran and Midian in the Bible (Genesis 14:6, 21:21, Exodus 2:15).
Isaac's descendants eventually would become the people known as Israel, while Ishmael would father the Arabian tribes and peoples of the east or the "sons of the east" (Judges 8:10, Isaiah 11:14). Through these two sons, blessings of God would pass on to all humanity.
2 Sam 8 (13) I tak zyskał Dawid sławę. Gdy zaś powrócił po zwycięstwie nad Aramejczykami, pobił jeszcze Edomitów w Dolinie Solnej w liczbie osiemnastu tysięcy wojowników (14) i obsadził cały Edom załogami, i byli Edomici hołdownikami Dawida. Pan wspomagał Dawida we wszystkim, do czegokolwiek się zabrał. (15) I tak panował Dawid jako król nad całym Izraelem, Dawid przestrzegał prawa i zasad sprawiedliwości wobec całego swojego ludu;
The region of southern Jordan below the Zered River (modern Wadi Hasa) includes the biblical lands of Midian, Edom, Paran and Seir (or Mount Seir), fabled for their pasture lands, mineral-rich mountains, strategic communication routes, and expansive deserts (Genesis 14:6, 32:3; Exodus 2:15).
During the Exodus, Moses (pbuh) and the people had to detour around Edom because the King of Edom refused them passage. The excavated 7th century BC remains at Busayra town are those of ancient Bozrah, an Edomite capital (Isaiah 34:6). One biblical passage suggests that the Messiah will return from Bozrah (Isaiah 63:1; also, Revelations 19:13), while Habbakuk 3:3 says that the Lord God came from Edom and Paran.
The summit of Umm Al-Biyara mountain in central Petra, with its excavated 7th century BC village, is identified by some scholars as biblical Sela (rock). King Amaziah of Judah "killed ten thousand Edomites in the Valley of Salt and took Sela by storm" (2 Kings 14:7, Isaiah 16:1). Ancient Sela also is identified with the mountaintop stronghold known today as Sele', north of Petra and near Busayra.
1 moj 14 (4) Przez dwanaście lat podlegali Kedorlaomerowi, lecz w trzynastym roku zbuntowali się. (5) W czternastym roku wyruszył Kedorlaomer oraz królowie, którzy byli z nim, i pobili Refaitów w Aszterot-Karnaim, Zuzytów w Ham i Emitów na równinie Kiriataim, (6) i Chorytów w ich górach Seir aż do El-Paran, które jest na granicy pustyni.
1 moj 32 (3) Potem posłał Jakub przed sobą posłów do Ezawa, brata swego, do ziemi Seir, do krainy Edom,
2 moj 2 (15) A gdy faraon usłyszał o tym, chciał Mojżesza zabić. Lecz Mojżesz uciekł przed faraonem, udał się do ziemi Midianitów i usiadł przy studni. (16) A kapłan Midianitów miał siedem córek; przyszły one i czerpały wodę i napełniły koryto, aby napoić trzodę ojca swego. (17) Ale nadeszli pasterze i odpędzili je. Wtedy Mojżesz powstał i pomógł im, i napoił ich trzodę. (18) A gdy wróciły do Reguela, ojca swego, on rzekł: Czemu to dziś przybyłyście tak wcześnie? (19) A one odpowiedziały: Pewien Egipcjanin obronił nas przed pasterzami, nadto naczerpał nam dużo wody i napoił trzodę. (20) Wtedy rzekł do córek swoich: A gdzie on jest? Dlaczego zostawiłyście tego męża? Przywołajcie go, aby pożywił się chlebem. (21) Mojżesz zgodził się pozostać u tego męża, ten zaś dał Mojżeszowi swoją córkę Sypporę za żonę.
The Ishmaelite traders who bought Joseph and took him to Egypt were carrying aromatic gum, balm and myrrh from Gilead to Egypt (Genesis 37:25). The southern border of Gilead was usually the Jabbok River, the modern Zerqa River (Numbers 21:24).
Abraham, Jacob, Gideon, Jephthah and others traveled along its banks east of the Jordan (Judges 8:4-12, Genesis 33:17). Archaeological remains of biblical towns in Gilead include Rammoth-Gilead (Tell Rumeith), which is linked with events in the lives of Ahab, Jezebel, Elijah and Elisha (2 Kings 9:1).
Several hundred years after the narratives of Jacob, Esau, Joseph and his brothers, the Bible recounts the key story of the Exodus, which marked the emergence of Moses (pbuh) as the greatest Old Testament figure.
Many sites and incidents in Jordan are associated with the story of Moses and the Exodus route, linking his departure from Egypt with his final moments and death on the summit of Mount Nebo. The Bible gives several different Exodus itineraries through the lands of Edom and Moab (Numbers 21, 33; Deuteronomy 2; Judges 11:12-22).
The Bible reports that when Moses and the Israelites reached the land that is now modern Jordan, they had to contend with the peoples and nations that lived there, including Edom, Moab, Ammon and several Amorite kings in central and northern Jordan.
The first site in southern Jordan mentioned in the Exodus journey is Ezion-geber (Numbers 33:35). Ezion-geber and Elath (or Eloth) were port-towns located at or near Jordan's Red Sea port Aqaba. They are best known in the Bible for their roles during the Iron Age, a few hundred years after the time of the Exodus. They are associated with Solomon (pbuh) and the Queen of Sheba, and chronic wars between the kings of Judah and Edom (Deuteronomy 2:8, 1 Kings 9:26, 2 Kings 14:22).
Moses (pbuh) wanted to travel from the Aqaba area directly north on the King's Highway. He asked permission from the king of Edom to "travel along the King's Highway and not turn to the right or to the left until we have passed through your territory", but the request was turned down.
The Bible says that Moses and the people then traveled west of Edom until they reached the Zered Valley (Wadi Hasa), from where they traveled due north through Moab, or possibly skirted around Moab along an ancient desert caravan track. The route of that desert caravan track is today's Desert Highway. Visitors to Jordan usually travel between Amman, Petra, and Aqaba in south Jordan along the Desert Highway in one direction and the King's Highway in the other direction.
One Exodus itinerary has Moses and the Israelites passing through the Petra area in Edom. Local tradition says the spring of Wadi Musa (Valley of Moses) at Petra is where Moses struck the rock and brought forth water (Numbers 20:10-11). A fresh water spring still emerges from the rocks at the entrance of the modern town.
The Bible says that Moses was not allowed to enter the Promised Land, but could only glimpse it fromMount Nebo, because he struck the rock with his rod instead of speaking to the rock to bring forth water, as God had commanded (Numbers 20:12-24).
Aaron, the brother of Moses and Miriam, was "called by God" to be Moses' "voice" or "prophet", and God spoke directly to Moses and Aaron (Exodus 4:14-16, 7:1; Numbers 20:23, Hebrews 5:4). Aaron died in Jordan and was buried at Mount Hor at Petra, now called Jabal Harun (Mount Aaron in Arabic) (Numbers 20:22-29).
A Byzantine church and later an Islamic shrine/tomb, of Aaron were built on the summit of the mountain, which today attracts pilgrims from all over the world. Aaron was the first high priest in the Bible, and is remembered in particular for the beautiful priestly blessing that God commanded him to give people: "The Lord bless you and keep you, the Lord make his face shine on you, and be gracious to you, the Lord lift up his countenance on you and give you peace" (Numbers 6:24-26).
The next Exodus station, Zalmonah, is often identified as the village of Bir Madhkur in southern Wadi Araba. The important stop of Punon (precious stone) is widely associated with the sprawling, partly excavated ancient copper mining settlement at Feinan, southeast of the Dead Sea.
This is thought to be the place where the incident of the brazen serpent took place (Numbers 21:4-10). God instructed Moses to erect a bronze, or brazen, serpent on a pole to stop the plague that He had sent to kill the rebellious Israelites during the Exodus journey.
4 moj 20 (10) Zgromadzili tedy Mojżesz i Aaron zbór przed skałą. I rzekł do nich: Słuchajcie, przekorni! Czy z tej skały wydobędziemy dla was wodę? (11) I podniósł Mojżesz rękę swoją, i uderzył dwa razy swoją laską o skałę. Wtedy trysnęła obficie woda i napił się zbór oraz ich bydło. (12) I rzekł Pan do Mojżesza i do Aarona: Ponieważ mi nie zaufaliście, aby mnie uwielbić na oczach synów izraelskich, dlatego nie wprowadzicie tego zgromadzenia do ziemi, którą im daję.(13) To są wody Meriba, gdzie kłócili się synowie izraelscy z Panem, a On okazał przez nie swoją świętość.
Dibon-gad, the next station, is another name for the Moabite capital of Dibon, modern Dhiban, whose excavated grand citadel was the capital of the Moabite King Mesha in the 9th century BC (Numbers 21:26-31; Isaiah 15:1-9). Dhiban is located just north of Wadi Al-Mujib, the Bible's Arnon River (Numbers 21:24; Judges 11:18).
4 MOj 21 (23) Lecz Sychon nie pozwolił Izraelowi przejść przez swoją ziemię, przeciwnie, Sychon zgromadził cały swój lud, wyszedł na pustynię przeciwko Izraelowi, dotarł do Jachas i ruszył do boju przeciwko Izraelowi. (24) Ale Izrael pobił go mieczem i zawładnął jego ziemią od Arnonu do Jabboku, aż do ziemi Ammonitów, gdyż granica Ammonitów była obwarowana. (25) Izrael zdobył wszystkie te miasta. Potem zamieszkał Izrael we wszystkich miastach amorejskich, w Cheszbonie i we wszystkich okolicznych osiedlach. (26) Gdyż Cheszbon było stolicą Sychona, króla amorejskiego. Walczył on z poprzednim królem Moabu i zabrał mu całą jego ziemię aż po Arnon.
(27) Dlatego powiadają pieśniarze:Wejdźcie do Cheszbonu, Niech się odbuduje i utwierdzi stolica Sychona, (28) Gdyż ogień wyszedł z Cheszbonu, Płomień z miasta Sychona, I pochłonął Ar w Moabie, Wzgórza królujące nad Arnonem. (29) Biada ci, Moabie, zginąłeś, ludu Kemosza, Twoich synów wydał na tułaczkę A twoje córki w niewolę króla amorejskiego Sychona, (30) My ich pokonaliśmy! Zginęło Cheszbon aż po Dibon! Rozpaliliśmy ogień aż do Nofach i aż do Medby.
After Joshua (pbuh) was anointed in the Plains of Moab by Moses (pbuh) as his successor upon God's specific command, Joshua completed Moses' mission by miraculously crossing the Jordan River with his people (Joshua 3:14-17). The traditional crossing point has been identified as the ford directly oppositeJericho, known as Bethabara, or Beit Abarah (house of the crossing), and this may be the same ford also known in the Bible as Beth-barah, Beth-arabah and Bethany beyond the Jordan (Judges 7:24-25; John 1:28).
This also has long been identified as the spot where, centuries later, the Prophets Elijah and Elisha (pbut) divided the Jordan's waters "to the right and left" and crossed to the eastern bank of the river (2 Kings 2:8).
Two other important biblical episodes associated with Moses' last days took place in this region. The Moabite King Balak, fearful of the advance of Moses and the Israelites, hired the folk-prophet Balaam to curse the Israelites.
The Plains of Moab also was the setting for the story of Phinehas, son of Eleazar, and grandson of Aaron (pbuh), who demonstrated his zealotry for God by spearing an Israelite man and a Midianite woman who were engaging in a religious sexual ritual (Numbers 25:1-8).
Some very early biblical traditions suggest that Moses and Phinehas never died, but were taken to heaven, like Enoch and Elijah. If this were so, then three of four Old Testament figures taken to heaven, Phinehas, Moses and Elijah - may have ascended to God from the area in modern Jordan between Mount Nebo and the Jordan River.
From as early as the centuries immediately after Jesus' time, the place of Elijah's ascension to heaven has been known as Elijah's Hill. This small natural hill, about two kilometers east of the Jordan River, forms the core of the ancient settlement called "Bethany beyond the Jordan" in the New Testament (John 1:28), where John (pbuh) was living when he baptized Jesus (pbuh).
The natural stream here, called Wadi Kharrar today, is a leading candidate for the Brook Kerith (or the Kerith Ravine), the stream "east of the Jordan" where God commanded Elijah to seek refuge from King Ahab and Queen Jezebel.
Every morning and evening ravens arrived with meat and bread for Elijah (1 Kings 17:3-6). Elijah would be remembered frequently in the New Testament as a righteous, ordinary man who achieved great deeds by the power of prayer and faith in God (Luke 4:25-26; James 5:16-18).
Upon God's instruction, Elijah traveled to Abel-meholah in the northern Jordan Valley to anoint the Prophet Elisha (pbuh) as his successor (1 Kings 19:1-21). Abel-meholah has been associated with several sites in Jordan, including Tell Al-Maqlub and Tell Al-Maqbara, which can be easily visited, but have never been excavated.
Elijah found Elisha working 12 pairs of oxen in the field. Throwing his mantle over the shoulder of Elisha, Elijah passed on to him the duties of God's prophet. Elisha was personally involved in the episode when the kings of Judah, Israel and Edom marched for seven days along "the Way of the Wilderness of Edom" to attack the Moabite King Mesha at his fortress of Kir-moab (or Kir-hereseth) (2 Kings 3:4-27). Then the capital of Moab, Kir-moab is now known as Kerak town.
During that incident, Elisha miraculously provided the three kings' armies with water and helped to defeat the Moabite forces. However, the Moabite stronghold was spared when King Mesha sacrificed his oldest son on the citadel walls.
The Mesha Stele, or Dhiban Stone, was a large basalt stone on which Mesha left a public record of his victory over the Israelites. It is the longest known original, non-biblical indigenous text about a historical episode that is also mentioned in the Bible, and another example of how archaeological finds in Jordan often correspond to the biblical narratives. The original Dhiban Stone is in the Louvre Museum in Paris, but copies are on view at the archaeological museums in Amman andIrbid.
NEW TESTAMENT
The Bible reports that John preached and baptized in a place called Bethany beyond the Jordan, which Byzantine and Medieval texts as well as modern archaeology identify as the site called Tell Kharrar and Elijah's Hill (Tell Mar Elias in Arabic).
John 10:40 refers to this same place when it says that, fleeing for his safety after being threatened with stoning in Jerusalem, "Jesus went back across the Jordan to the place where John had been baptizing in the early days".
When Jesus spent 40 days in the wilderness after his baptism (Mark 1:12), He may well have been in the stark, desolate marl area immediately east of the Jordan River and north of Bethany beyond the Jordan. A nearby valley to the south, near Mount Nebo, is known to this day as "the valley of the devil" (Wadi Al-Afreet).
Jesus often traveled, taught and healed the sick throughout Transjordan, in regions of the Decapolisand Peraea, and from here he started his last, purposeful journey to Jerusalem (Matthew 19:1).
Among the parables and statements that Jesus spoke in the land of Jordan were those about the Kingdom of Heaven belonging to the children; the prohibition against divorce ("...what God has joined together let no man separate..."); the advice to the young ruler that to inherit eternal life he must sell his possessions and give to the poor; that it is "easier for a camel to go through the eye of a needle than for a rich man to enter the Kingdom of God", and that "the last shall be first and the first last" (Matthew 19, Mark 10:1-31).
During the time of Jesus and the Apostles, one of the East Mediterranean's greatest commodities emporiums was located in the southern Jordan city of Petra, the largely rock-cut capital of the Nabataean Kingdom.
The site flourished during Nabataean rule from the 3rd century BC to the early 2nd century AD, when it was occupied by the Roman Emperor Trajan. Petra seems to have been mentioned in the Old Testament under several possible names, including Sela and Joktheel (2 Kings 14:7).
Petra was, almost certainly the last staging post of the three kings who took frankincense, gold and myrrh to honor the baby Jesus in Bethlehem (Matthew 2:1- 12). The King Aretas mentioned in 2 Corinthians 11:32 was a Nabataean king who ruled from Petra.
After Jesus' days, the Apostle Paul would have passed through northern Jordan on his route fromJerusalem to Damascus. Paul's years in Arabia after his conversion on the road to Damascus were spent in the Nabataean Kingdom that dominated Transjordan at that time (Galatians 1:17). Thus the land of Jordan was a significant setting for the formation of early Christian theological doctrines that thereafter would define the new Christian faith and church.
NOTATKI Z PRZEWODNIKA
AHLAN WA SALAN - powitanie - dobry znak
Amman was part of Roman Decapolis
Wadi Mujib Natire Reserve
Crusaders built fortresses at Karak, Shobak and Petra
92% sunitów
black iris - national flower
mensaf - bedouin specialty - roasted lamb basted with spices + rice and pine nuts
Maqlubbeh - steamed rice with eggplant or meat nad pine nuts
zarb - sand pit oven
universa dring - sweet black tea
yansoon - aniseed herbal tea
zaatar - thyme flavored tea
AMMAN - Citadel, Odeon, Roman Theater
http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Amman_Odeon
http://en.wikipedia.org/wiki/Roman_theater_%28Jordan%29
http://en.wikipedia.org/wiki/Amman_Citadel
Bethany Beyond the Jordan/Bethabara - place where John baptized
http://en.wikipedia.org/wiki/Bethabara
Tell Elias - where Elijah ascended to heaven in a chariot -
KING’S HIGHWAY
ST GE0RGE’S CHURCH - od 8 do 6; 1JD; Talal St
mosaic unearthed in 1864 - all major biblical sites from Lebanon to Egypt - 157 greek captions
http://en.wikipedia.org/wiki/Madaba_Map
Combined admission to three sites with more mosaics:
Archeological Hall - Hussein bin Ali St, 8-5
Hippolytus Hall
Church of the Virgin Mary
Church of the Apostles - remarkable mosaic dedicated to the apostles
At the southern entrance to Madaba, near the King’s Highway, is the Church of the Apostles. The ruins of this Byzantine church date to 578 C
The town of Madaba was once a Moabite border city, mentioned in the Bible in Numbers 21:30 and Joshua13:9.
(25) Izrael zdobył wszystkie te miasta. Potem zamieszkał Izrael we wszystkich miastach amorejskich, w Cheszbonie i we wszystkich okolicznych osiedlach. (26) Gdyż Cheszbon było stolicą Sychona, króla amorejskiego. Walczył on z poprzednim królem Moabu i zabrał mu całą jego ziemię aż po Arnon. (27) Dlatego powiadają pieśniarze:Wejdźcie do Cheszbonu, Niech się odbuduje i utwierdzi stolica Sychona, (28) Gdyż ogień wyszedł z Cheszbonu, Płomień z miasta Sychona, I pochłonął Ar w Moabie, Wzgórza królujące nad Arnonem. (29) Biada ci, Moabie, zginąłeś, ludu Kemosza, Twoich synów wydał na tułaczkę A twoje córki w niewolę króla amorejskiego Sychona, (30) My ich pokonaliśmy! Zginęło Cheszbon aż po Dibon! Rozpaliliśmy ogień aż do Nofach i aż do Medby. (31) Izrael osiadł w ziemi amorejskiej.
(7) Podziel więc teraz tę ziemię jako dziedzictwo między dziewięć plemion i pół plemienia Manassesa, (8) gdyż połowa plemienia Manassesa oraz Rubenici i Gadyci otrzymali już swoje dziedzictwo, które dał im Mojżesz z tamtej strony Jordanu na wschodzie, gdy przydzielał im je Mojżesz, sługa Pana. (9) Od Aroer, które leży na skraju doliny Arnonu, i od miasta, które jest w środku doliny wraz z całą równiną od Medeba aż do Dibonu, (10) i wszystkie miasta Sychona, króla Amorejczyków, który panował w Cheszbonie aż do granicy Ammonitów, (11) i Gilead oraz obszar Geszurytów i Maachatytów, całe pasmo górskie Hermon i cały Baszan aż po Salcha, (12) całe królestwo Oga w Baszanie, który panował w Asztarot i w Edrei; on jeden ocalał z rodu olbrzymów. Tych Mojżesz pobił i wypędził.
1 Kron 19: (1) Stało się potem, że zmarł Nachasz, król Ammonitów, i królem po nim został jego syn. (2) Rzekł tedy Dawid: Okażę przychylność Chanunowi, synowi Nachasza, gdyż jego ojciec okazał mnie przychylność. Wyprawił więc Dawid posłów, aby wyrazili mu współczucie z powodu zgonu jego ojca. I przybyli słudzy Dawida do ziemi Ammonitów, do Chanuna, aby mu wyrazić współczucie. (3) Lecz książęta ammoniccy rzekli do Chanuna: Czy myślisz, że Dawid zamierza uczcić twojego ojca przez to, że przysłał do ciebie tych, którzy wyrażali ci współczucie? Czy nie przybyli jego słudzy do ciebie raczej po to, aby przebadać, prześledzić i przeszpiegować kraj? (4) Toteż Chanun kazał pojmać sługi Dawida, ogolić ich, obciąć im szaty do połowy aż do pośladków i odprawić ich. (5) I oni poszli, a Dawidowi doniesiono o tych mężach. Wystał więc Dawid na ich spotkanie, gdyż mężowie ci byli bardzo zhańbieni. Król kazał im powiedzieć: Zatrzymajcie się w Jerychu, aż odrosną wam brody, a potem wrócicie. (6) Gdy zaś Ammonici widzieli, że są znienawidzeni przez Dawida, wysłał Chanun i Ammonici tysiąc talentów srebra, aby wynająć za nie z Aram-Nacharaim i z Aram-Maaka oraz z Soby wozy wojenne i jeźdźców. (7) I wynajęli sobie trzydzieści dwa tysiące wozów wojennych oraz króla Maaki wraz z jego wojownikami, którzy przyszli i rozłożyli się obozem pod Medebą; zeszli się także Ammonici ze swoich miast i ruszyli na wojnę. (8) Gdy Dawid usłyszał o tym, wysłał Joaba z całym zastępem najdzielniejszych rycerzy. (9) Ruszyli tedy Ammonici i ustawili się do bitwy przed samym wejściem do miasta, królowie zaś, którzy wyruszali, osobno w otwartym polu. (10) Gdy zaś Joab widział, że grozi mu walka i z przodu i z tyłu, wybrał z całego Izraela najdoborowszych i ustawił ich naprzeciw Aramejczyków, (11) resztę wojska zaś oddał pod dowództwo Abiszaja, swojego brata, i ci ustawili się naprzeciw Ammonitów, (12) a potem dał taki rozkaz: Jeżeli Aramejczycy będą mieli przewagę nade mną, ty przyjdziesz mi z odsieczą, a jeżeli Ammonici będą mieli przewagę nad tobą, ja ruszę ci z odsieczą. (13) Bądź mężny, a walczmy dzielnie za nasz lud i za miasta naszego Boga, a Pan uczyni to, co uzna za dobre. (14) Potem ruszył Joab i lud zbrojny, który był z nim, do walki z Aramejczykami, i ci pierzchnęli przed nim. (15) Gdy zaś Ammonici ujrzeli, że Aramejczycy pierzchnęli, pierzchnęli także oni przed Abiszajem, jego bratem, i wycofali się do miasta. Potem Joab przybył do Jeruzalemu. (16) Gdy Aramejczycy widzieli, że zostali pobici przez Izraelitów, wyprawili posłów i sprowadzili Aramejczyków, którzy byli z tamtej strony Rzeki, a którym przewodził Szofak, wódz zastępu Hadadezera. (17) Gdy doniesiono o tym Dawidowi, zebrał całego Izraela, przeprawił się przez Jordan, ruszył naprzeciw nich i uszykował wojsko przeciw nim. Gdy zaś Dawid uszykował wojsko, aby stoczyć bitwę z Aramejczykami, oni starli się z nim. (18) Lecz Aramejczycy pierzchnęli przed Izraelem, Dawid zaś wybił z Aramejczyków siedem tysięcy z obsady wozów wojennych i czterdzieści tysięcy piechoty, również i Szofaka, wodza zastępu, pozbawił życia.(19) A gdy hołdownicy Hadadezera widzieli, że zostali pobici, przez Izraela, zawarli z Dawidem pokój i poddali mu się; Aramejczycy zaś nie chcieli już nigdy wspomagać Ammonitów.
Izaj 15:(1) Wypowiedź o Moabie. Ach! W nocy został Ar-Moab zburzony, spustoszony. Ach! W nocy został Kir-Moab zburzony, spustoszony. (2) Weszła córka Dibonu na wzgórza, aby płakać, zawodzi Moab z powodu Nebo i Madeby. Na każdej jego głowie łysina, każda broda zgolona. (3) Na jego ulicach wdziewają włosienicę, na jego dachach i placach wszyscy zawodzą, rozpływają się we łzach.
MT NEBO $1
9km from MAdaba
Moses MEmorial Church - 6th cent - 9x3 meter mosaic
lookout - Dead Sea, Jericho, the Jordan Valley, and spires of Jerusalem
Mount Nebo (Arabic: جبل نيبو Jabal Nībū; Hebrew: הַר נְבוֹ Har Nevo) is an elevated ridge in Jordan, approximately 817 metres (2,680 ft) above sea level, mentioned in the Bible as the place where Moses was granted a view of the Promised Land. The view from the summit provides a panorama of the Holy Land and, to the north, a more limited one of the valley of the River Jordan. The West Bank city of Jericho is usually visible from the summit, as is Jerusalem on a very clear day.
5 moj 32:48) Tego samego dnia przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (49) Wstąp na górę Abarim, górę Nebo, która jest w ziemi moabskiej naprzeciw Jerycha, i spójrz na ziemię kanaanejską, którą daję synom izraelskim na własność; (50) na górze, na którą wstąpisz, umrzesz i zostaniesz przyłączony do swojego ludu, jak umarł Aaron, twój brat, na górze Hor i został przyłączony do swojego ludu. (51) Za to, że sprzeniewierzyliście mi się pośród synów izraelskich przy wodach Meriba w Kadesz, na pustyni Syn, za to, że nie uczciliście mnie jako świętego pośród synów izraelskich; (52) tylko z daleka zobaczysz ziemię, lecz tam nie wejdziesz, do ziemi, którą Ja daję synom izraelskim.
5 moj 34:(1) Potem wstąpił Mojżesz ze stepów moabskich na górę Nebo, na szczyt Pizga, który jest naprzeciw Jerycha; i Pan pokazał mu całą ziemię, od Gileadu aż po Dan, (2) cały okrąg Naftaliego, ziemię Efraima i Manassesa, całą ziemię judzką, aż po Morze Zachodnie, (3) i Negeb, i obwód doliny Jerycha, miasta palm, aż po Soar. (4) I rzekł Pan do niego: To jest ziemia, którą poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, mówiąc: Twojemu potomstwu dam ją; pokazałem ci ją naocznie, lecz do niej nie wejdziesz. (5) I umarł tam Mojżesz, sługa Pana, w ziemi moabskiej, zgodnie ze słowem Pana. (6) I pogrzebał go w dolinie, w ziemi moabskiej naprzeciw Bet-Peor; a nikt nie zna po dziś dzień jego grobu. (7) A Mojżesz miał sto dwadzieścia lat w chwili swojej śmierci, ale wzrok jego nie był przyćmiony i nie ustała jego świeżość. (8) I opłakiwali synowie izraelscy Mojżesza na stepach moabskich przez trzydzieści dni; potem minęły dni płaczu i żałoby po Mojżeszu. (9) Jozue zaś, syn Nuna, był pełen ducha mądrości, gdyż Mojżesz włożył nań swoje ręce; słuchali go więc synowie izraelscy i postępowali zgodnie z tym, co Pan nakazał przez Mojżesza. (10) I nie powstał już w Izraelu prorok taki jak Mojżesz, z którym by Pan obcował tak bezpośrednio, (11) przez wszystkie znaki i cuda, dla których posłał go Pan, aby je czynił w ziemi egipskiej nad faraonem i wszystkimi jego sługami, i całą jego ziemią, (12) i przez wszystkie przejawy mocy, i wszystkie wspaniałe i wielkie czyny, jakich Mojżesz dokonał na oczach całego Izraela.
MACHAERUS/MUKAWIR Qal'atu l-Mishnāqá
admission free, daylight hours - great views, ruins so so
ruins of castle where John the Baptist was beheaded by Herod Antipas, successor of Herod the Great
2 km past the village, easy to spot
http://en.wikipedia.org/wiki/Machaerus
KARAK $1, od 8 rano
Crusaders vs. Salah-al Din http://en.wikipedia.org/wiki/Kerak_Castle
Karak has been inhabited since at least the Iron Age, and was an important city for the Moabites. In the Bible it is called Qer Harreseth or Kir of Moab, and is identified as having been subject to the Assyrian empire; in the Books of Kings (16:9) and Book of Amos (1:5, 9:7), it is mentioned as the place where the Syrians went before they settled in the regions north of Palestine, and to which Tiglath-Pileser III sent the prisoners after the conquest of Damascus. In 1958 the remains of an inscription was found in wadi al Karak that has been dated to the late 9th century BC.
During the late Hellenistic Period, Al Karak became an important town taking its name from the Aramaic word for town, Kharkha (Aramaic: כרכא.[3]
The area eventually fell under the power of the Nabateans. The Roman Empire – with support from the ArabGhassanid tribe, or Ghassasinah – conquered it from them in 105 AD. The city was known in Late Antiquity asHarreketh. Under the Byzantine Empire it was the seat of a bishopric, housing the much venerated Church of Nazareth, and remained predominantly Christian under Arab rule. Its bishop Demetrius took part in the council of the three provinces of Palaestina held in Jerusalem in 536. Another, named John, is said to have existed in the 9th century.[4][5]
Kir is mentioned in the Hebrew Bible as one of the two main strongholds of Moab, the other being Ar. It is called also Kir-haresh,[citation needed] Kir-hareseth (Hebrew: קִיר-חֲרֶשֶׂת; Isa 16:7), Kir-heres (Hebrew: קִיר חָרֶשׂ; Isa 16:11; Jer 48:31, 48:36) and Kir of Moab (Hebrew: קִיר-מוֹאָב; Isaiah 15:1). The wordKir alludes to a wall or fortress.[1] It is identified with the later city Al Karak.[2]
KIR
Acoording to the Books of Kings, after the death of Ahab of Israel, Mesha, the king of Moab (see Mesha Stele), threw off allegiance to the king of Israel, and fought successfully for the independence of his kingdom. After this Jehoram of Israel, in seeking to regain his supremacy over Moab, entered into an alliance with Jehoshaphat, king of Judah, and with the king of Edom. The three kings led their armies against Mesha, who was driven back to seek refuge in Kir-haraseth. The Moabites were driven to despair. Mesha then took his eldest son, who would have reigned in his stead, and sacrificed him as a burnt-offering on the wall of the fortress in the sight of the allied armies. “There was great indignation against Israel: and they departed from him, and returned to their own land.” The invaders evacuated the land of Moab, and Mesha achieved the independence of his country.(2Kings 3:20-3:27)[2]
The Bible notes elsewhere that this is the place to which Tiglath-pileser carried the captives after he had taken the city of Damascus (2 Kings 16:9; Amos 1:5; 9:7). Isaiah 22:6 mentions it along with Elam. Some have supposed that Kir is a variant of Cush (Susiana), on the south of Elam.[who?]
2 Król 3 (20) A z rana, w porze składania ofiary z pokarmów, oto zaczęła płynąć woda od strony Edomu i okolica napełniła się wodą. (21)A gdy wszyscy Moabici usłyszeli, że królowie wyruszyli z nimi na wojnę, skrzyknęli wszystkich zdatnych do noszenia broni i stanęli na granicy. (22) Gdy zaś Moabici wstali nazajutrz rano i słońce wzeszło nad wodą, ujrzeli z dala, że woda czerwieniła się jak krew. (23) Zawołali więc: To jest krew! Zapewne pomordowali się królowie mieczami i nawzajem się wybili. Nuże więc po łupy! Moabici!(24) Gdy jednak podeszli pod obóz izraelski, Izraelici zerwali się i uderzyli na Moabitów, tak że ci pierzchnęli przed nimi. Potem wtargnęli w głąb kraju, rażąc wciąż Moabitów. (25) Grody poburzyli, na każde pole uprawne każdy wojownik rzucał swój kamień, tak że je nimi pokryli, wszystkie źródła wód zasypali, wszystkie drzewa owocowe wycięli, a ocalało tylko Kir-Chareszet, lecz i to otoczyli procarze i zdobyli je. (26) Król Moabu zobaczył, że musi w tej walce ulec, zebrał wokół siebie siedmiuset mężów zdatnych jeszcze do boju, aby przedostać się do króla Edomu, lecz nie zdołali. (27)Wtedy wziął swego syna pierworodnego, który miał objąć po nim panowanie, i złożył go na całopalenie na murze. Wskutek tego powstało wielkie wzburzenie przeciwko Izraelitom, tak iż musieli od niego odstąpić i powrócić do swojej ziemi.
2 Krol 16(1) W siedemnastym roku panowania Pekacha, syna Remaliasza, objął władzę królewską Achaz, syn Jotama, króla judzkiego. (2) Achaz miał dwadzieścia lat, gdy objął władzę królewską, a panował szesnaście lat w Jeruzalemie. Lecz nie czynił tego, co prawe w oczach Pana, Boga jego, jak Dawid jego praojciec. (3) Kroczył raczej drogą królów izraelskich, a nawet własnego syna oddał na spalenie, jak to było ohydnym zwyczajem narodów, które Pan wytępił przed synami izraelskimi. (4) Składał też ofiary krwawe i spalał kadzidło na wyżynach i na wzgórzach, i pod każdym zielonym drzewem.(5) Wtedy Resin, król Aramu, i Pekach, syn Remaliasza, król izraelski, nadciągnęli pod Jeruzalem w celach wojennych i oblegli Achaza, lecz nie mogli go pokonać. (6) W tym to czasie Resin, król Aramu, przywrócił Edomitom zwierzchnictwo nad Elat i wypędził z Elat Judejczyków, Edomici zaś weszli do Elat i osiedlili się tam aż do dnia dzisiejszego. (7) Wtedy Achaz wysłał posłów do Tiglat-Pilesera, króla asyryjskiego, z takim oświadczeniem: Jestem twoim sługą i twoim synem. Wyrusz więc i wyzwól mnie z ręki króla aramejskiego i z ręki króla izraelskiego, którzy powstali przeciwko mnie. (8) Achaz wziął też srebro i złoto znajdujące się w świątyni Pana i w skarbcach domu królewskiego i posłał je w darze królowi asyryjskiemu. (9) Król asyryjski wysłuchał go i wyruszył pod Damaszek, zdobył go i uprowadził jego mieszkańców do Kir, Resina zaś pozbawił życia. (10) A gdy król Achaz wyruszył do Damaszku, aby się spotkać z Tiglat-Pileserem, królem asyryjskim, zobaczył ołtarz, który był w Damaszku. Przesłał więc król Achaz do kapłana Uriasza podobiznę tego ołtarza wraz z planem całej jego budowy. (11) Kapłan Uriasz kazał wznieść ołtarz całkowicie według planu, jaki król Achaz przysłał z Damaszku; takim kazał go sporządzić kapłan Uriasz, zanim nadciągnął Achaz z Damaszku. (12) A gdy król przybył z Damaszku i zobaczył ołtarz, zbliżył się do ołtarza i wstąpił nań, (13) następnie puścił z dymem swoją ofiarę całopalną i ofiarę z pokarmów, wylał swoją ofiarę z płynów i pokropił ołtarz krwią swoich ofiar pojednania. (14) Ołtarz miedziany zaś, który stał przed Panem, kazał usunąć z przedniej części świątyni, z miejsca pomiędzy nowym ołtarzem a między świątynią Pana i ustawić po stronie północnej tego ołtarza.
Amos 1(1) Słowa Amosa, który był pasterzem w Tekoa. Miał on widzenie o Izraelu w czasach Uzjasza, króla judzkiego, i w czasach Jeroboama, syna Joasza, króla izraelskiego, na dwa lata przed trzęsieniem ziemi. (2) I rzekł:Pan grzmi z Syjonu i wydaje swój donośny głos z Jeruzalemu, dlatego żałobą okrywają się niwy pasterzy i usycha szczyt Karmelu. (3) Tak mówi Pan: Z powodu trzech zbrodni Damaszku i z powodu czterech nie cofnę tego, ponieważ żelaznymi bronami stratowali Gilead. (4) Rzucę ogień na dom Hazaela, aby strawił pałace Benhadada, (5) i połamię zawory Damaszku, i wytępię mieszkańców Bikat-Awen i władcę Bet-Eden. I pójdzie na wygnanie lud aramejski do Kir - mówi Pan. (6) Tak mówi Pan: Z powodu trzech zbrodni Gazy i z powodu czterech nie cofnę tego, ponieważ uprowadzili całą ludność, aby ją wydać Edomowi. (7) Rzucę ogień na mury Gazy, aby strawił jej pałace, (8) i wytępię mieszkańców Aszdodu i władcę Aszkalonu. I zwrócę swoją rękę przeciwko Ekronowi, tak że zginie ostatek Filistynów - mówi Wszechmogący Pan. (9) Tak mówi Pan: Z powodu trzech zbrodni Tyru i z powodu czterech nie cofnę tego, ponieważ wydali Edomowi wszystkich wygnanych mieszkańców i nie pamiętali o bratnim przymierzu, (10) rzucę ogień na mury Tyru, aby strawił jego pałace. (11) Tak mówi Pan: Z powodu trzech zbrodni Edomu i z powodu czterech nie cofnę tego, ponieważ stłumiwszy w sobie wszelką litość, ścigał mieczem swojego brata, ustawicznie pałał gniewem i wiecznie chował swoją wściekłość. (12) Rzucę ogień na Teman, aby strawił pałace Bosry. (13) Tak mówi Pan: Z powodu trzech zbrodni Ammonitów i z powodu czterech nie cofnę tego, ponieważ rozpruwali brzemienne w Gileadzie, aby rozszerzyć swoje granice, (14) i rozniecę ogień na murze Rabby, aby strawił jej pałace, wśród zgiełku w dzień bitwy, w wichrze w dzień huraganu. (15) I pójdzie ich król do niewoli, a razem z nim jego książęta - mówi Pan.
(1) Widziałem Wszechmogącego stojącego przy ołtarzu. I rzekł do mnie: Uderz w głowicę, niech zadrżą sklepienia i upadną na głowy ich wszystkich, a resztę ich zabiję mieczem. Żaden uciekający z nich nie ujdzie ani też nie uratuje się żaden uchodźca. (2) Choćby się przedarli do Szeolu, wyciągnie ich stamtąd moja ręka, a choćby się wdrapali na niebiosa, ściągnę ich stamtąd w dół, (3) a choćby się ukryli na szczycie Karmelu, wyśledzę ich tam i wyciągnę; a choćby się ukryli przed moimi oczyma na dnie morza, i tam nakażę wężowi, aby ich kąsał. (4) A gdy pójdą przed swoimi wrogami do niewoli, i tam nakażę mieczowi, aby ich zabijał. Tak zwrócę moje oko na nich ku złemu, a nie ku dobremu. (5) Wszechmogący, Pan Zastępów, to ten, który dotyka ziemi i ona drży, i okrywają się żałobą wszyscy jej mieszkańcy, podnosi się cała jak Nil i opada jak Nil egipski. (6) Buduje w niebie swoją komnatę, a strop swój zakłada na ziemi; skrzykuje wody do morza i rozlewa je po powierzchni ziemi - Pan imię jego. (7) Czy nie jesteście dla mnie tym samym, co Kuszyci, wy, synowie Izraela? - mówi Pan. Czy nie wyprowadziłem Izraela z ziemi egipskiej, Filistyńczyków z Kaftoru, a Aramejczyków z Kiru?
Enter through Ottoman Gate over s bridge over a dry moat
Path leadong to the left - leads to Crusader Gallery (stables)
at the end of the gallery long passage way leads past soldiers barracks and kitchen.
Emerging from the covered area you will now see upper court on the right, and you will go past the castle’s main crusaders’ church. At the far southern end there is an impressive Mamluk keep, in front of which stairs lead to Mamluk palace built in 1311 using earlier Crusader materials . Stairs lead down to an impressive underground marketplace, which leads back to the entrance.
SHOBAK CASTLE - free, daylight hrs
fewer visitors
market, two crusader churches, semicircular keep with quranic inscriptionspossibly from the times of Saladin.
http://www.lonelyplanet.com/jordan/shobak-castle/sights/castles-palaces-mansions/shobak-castle
Built on a small knoll at the edge of a plateau, Shobak Castle is especially imposing when seen from a distance. It withstood numerous attacks from the armies of Saladin before succumbing in 1189 (a year after Karak), after an 18-month siege. It was later occupied in the 14th century by the Mamluks, who built over many of the Crusader buildings. As you climb up from the entrance, there are some wells on the left. Soon after passing these, you’ll see the reconstructed church , one of two in the castle, down to the left. It has an elegant apse supported by two smaller alcoves. The room leading off to the west was the baptistery ; on the north wall there are traces of water channels leading from above.
Returning to the main path, turn left. After passing under the arches, a door leads into the extensive market . Turn left and descend 375 steps into an amazing secret passageway that leads to a subterranean spring, finally surfacing via a ladder outside the castle, beside the road to Shobak town. Tread carefully, use a torch and don’t even think about coming down here if you’re claustrophobic. Alternatively, continue past the tunnel for 50m and you’ll pass a large two-storey building with archways, built by the Crusaders but adapted by the Mamluks as a school. At the northern end of the castle is the semicircular keep with four arrow slits. Outside, dark steps lead down to the prison . Head to the northeast corner of the castle to see Quranic inscriptions, possibly dating from the time of Saladin, carved in Kufic script around the outside of the keep.
Following south along the eastern perimeter, you’ll pass the entrance to the court of Baldwin I, which has been partly reconstructed. The court was later used as a Mamluk school. Continuing south, you’ll pass some baths on the right. Off to the left is a reconstructed Mamluk watchtower . Just past the tower is the second church. On a room to the left as you enter, you can see above a door in the east wall a weathered carving of a Crusader cross. In the church proper, the arches have been reconstructed. Beneath the church are catacombs , which contain Islamic tablets, Christian carvings, large spherical rocks used in catapults and what is said to be Saladin’s very simple throne. From the catacombs, the path leads back to the gate
Th real highlight is the underground escape tunnel.
PETRA
AIN MUSA
Ain Musa is traditionally one of the springs created when Moses/Musa struck the rock with his staff. It lies on the very edge of Wadi Musa, on its eastern edge where all the main roads into the town converge..
My guide said that this small spring, gushing down the rock, was the original source...and that makes perfect sense. Most visitors are taken to see the spring in a small building with three domes, almost opposite and slightly downhill. The water which flows through that building comes from the spring which flows down the rock
WADI RUM 5JD/vehicle
trail 2 ½ hr loop to Seven Pillars of Wisdom and Makharas Canyon.
WADI MUJIB
visitor center $1
Siq Trail - 2 km wodnistym kanionem http://en.wikipedia.org/wiki/Wadi_Mujib
http://en.wikipedia.org/wiki/Sinai_agama
http://en.wikipedia.org/wiki/Darkling_beetle - http://pl.wikipedia.org/wiki/Czarnuchowate
http://pl.wikipedia.org/wiki/Osio%C5%82_azjatycki
bluebirds
US Embassy - 06 592 0101 20 Al Umawiyeen St, Abdoun
nabataea.net
JD - jay-dee divides into 1000 fils. 1 piastre = 10 fils.
475 fils stamp to Europe, 625 to USA
visa at airport 10JD
Soar!!
Ismaelici - kupcy-koczownicy: A gdy Józef przyszedł do braci swoich, ściągnęli z Józefa szatę jego, szatę z długimi rękawami, którą miał na sobie, (24) pochwycili go i wrzucili go do studni. A studnia ta była wyschnięta, nie było w niej wody. (25) Potem zasiedli do posiłku, a gdy podnieśli oczy, ujrzeli karawanę Ismaelitów, przybywającą z Gileadu; wielbłądy ich niosły wonne korzenie, balsam i mirrę, a szły niosąc to do Egiptu. 1 MOj 37
SEIR: Co do lokalizacji tego miejsca nie ma żadnych wątpliwości: to górski rejon centralnego Edomu w okolicy Wadi Musa i czerwonego miasta Petra – biblijnego Sela (Sędziów 1:36; 2 Król. 14:7; Izaj. 6:1)
Linki o Petrze:
http://www.bible.ca/archeology/bible-archeology-exodus-kadesh-barnea-petra.htm - jest to teren Kadesz Barnea i uderzenia w skałę
http://www.zigzagonearth.com/travel-tips-planning-your-trip-to-petra-jordan/
http://www.zigzagonearth.com/petra-jordan-al-khazneh-alias-the-treasury/
You can really do a lot in one day but it really depends on your level of fitness. I did not hike the classical way up to the high place of sacrifice (as I arrived via the Madras trail) but there are also stairs. It also depends at what time you start…
I would recommend you do the Siq, the Treasury and the lower road. And then you can decide based on your state. With all the info you have now you can decide on the spot.
If you choose the high place of sacrifice I would recommend going back down via Wadi Farasa as you will see a lot more than through the stairs. There are plenty of tombs, the scenery is narrower and there are o lot less tourists which I loved.
Beyond the city center, however, the Hellenistic flavor of Petra gives way to monuments and features that are directly born of the Nabataeans’ nomadic and Arabian origins. A rigorous climb up Jabal al-Madhbah behind the Roman theater, for example, brings you to an open-air sanctuary topped by towering obelisks that was set aside for religious sacrifices and rituals. A similar open-air sanctuary has been found atop neighboring Jebel al-Khubtha to the east. Both sites, in addition to providing stunning views over the heart of ancient Petra and its intricate honeycomb of rock-cut tombs, highlight the importance of traditional high-place sanctuaries within Nabataean society.
The Nabataeans also had to learn to harness the limited water resources of their desert capital. Throughout Petra, Nabataean engineers took advantage of every natural spring and every winter downpour to channel water where it was needed. They constructed aqueducts and piping systems that allowed water to flow across mountains, through gorges and into the temples, homes and gardens of Petra’s citizens. Walking through the Siq, one can easily spot the remains of channels that directed water to the city center, as well as durable retention dams that kept powerful flood waters at bay.
A. Petra in the Bible:
- "The border of the Amorites ran from the ascent of Akrabbim, from Sela (Petra) and upward." Judges 1:36
- "He killed of Edom in the Valley of Salt 10,000 and took Sela (Petra) by war, and named it Joktheel to this day. " 2 Kings 14:7
- "Send the tribute lamb to the ruler of the land, From Sela (Petra) by way of the wilderness to the mountain of the daughter of Zion. " Isaiah 16:1
- "Let the wilderness and its cities lift up their voices, The settlements where Kedar inhabits. Let the inhabitants of Sela sing aloud, Let them shout for joy from the tops of the mountains." Isaiah 42:11
- Speaking of the Exodus: "But I would feed you with the finest of the wheat, And with honey from the rock I would satisfy you." Psalm 81:16
http://www.bugbog.com/gallery/petra_pictures/petra_door.html
- There are no really nice sunset spots inside Petra. However there is a municipal park outside with nice sunset views over the Petra area.
- The municipal park is along the road no 35 from Wadi Musa to Taybeh (where you find the Marriott and the Mövenpick Nabatean Castle).
- Plan 10 to 15 min drive by car from the entrance of Petra.
http://www.zigzagonearth.com/petra-jordan-madras-trail/
WADI RUM
On rocks of Anfashieh Mountain are Thamudic and Nabataen inscriptions, in addition to crude images of animals and humans. The gorge Siq Um Tawaqi is decorated with a carving of the head of T. E. Lawrence.
NABATEJCZYCYhttp://www.biblestudytools.com/encyclopedias/isbe/nabataeans-nabathaeans.html
The Biblical book of Genesis mentions a son of Ishmael called Nebajoth, which has been taken as a reference to the Arabian tribe,note but although this identification is ancient,note it is by no means certain.
The Spice Route
The route the Nabateans took across the Negev with their camel trains was called the Spice Route; it stretched from the Persian Gulf (Arabia) to the ports of Gaza, passing through Petra (their capital) and Avdat. Their constant travel made for a transitory life. They did not live in houses, but they did built elaborate tombs for their dead, especially at Petra and Egra. Self-denial was a way of life, and they would not touch alcohol, which they saw as a sign of settling down.
Items of Trade
The Nabateans traded items coming from the Far East (especially what is today India, Thailand, China, and Korea) and Southern Arabia. Many of the items were brought to Arabia by sea, and when they reached Gaza, they were shipped off to Rome. Spices were the most common of these items, giving the desert route its name. Other products included perfumes, herbs, wood, gems, silks, medicines, and metals. The Nabateans were the mediators of these products and goods; they even sold asphalt from theDead Sea to Egypt for use in mummification, coffin-sealing, and glue.
http://www.nabataea.net/trader.html - look
1 Ks. Machabejska (w)
(22) a on ścigał ich aż do bram Ptolemaidy. Spomiędzy pogan padło blisko trzy tysiące żołnierzy, a on zabrał łupy na nich zdobyte. (23) Zabrał też ludzi, którzy mieszkali w Galilei i w Arbattach, razem z żonami i dziećmi, i ze wszystkim, co było ich własnością, i przyprowadził ich z wielką radością do Judei. (24) Juda Machabeusz zaś i jego brat Jonatan przeprawili się przez Jordan i trzy dni szli przez pustynię. (25) Wtedy spotkali się z Nabatejczykami. Oni jednak przyjęli ich pokojowo i opowiedzieli im o wszystkim, co się działo z ich braćmi w Gileadzie, (26) że mianowicie wielu z nich jest zamkniętych w Bosorra, w Bosor i Alema, w Kasfo, w Maked i Karnaim - a wszystko to są miasta wielkie i obronne - (27) a także w pozostałych miastach Gileadu są pozamykani. Następnego dnia poganie mają zamiar otoczyć twierdze wojskiem, zdobyć je i w ciągu jednego dnia wymordować ich wszystkich. (28) Wtedy Juda razem ze swym wojskiem nagle zmienił swoją drogę i poszedł przez pustynię do Bosorra, zdobył miasto, wszystkich mężczyzn zabił ostrzem miecza, zabrał wszystkie łupy na nich zdobyte, a miasto spalił.
(1 Ks. Machabejska (w) 5:22-28, Biblia Tysiąclecia)
(32) Gdy Bakchides dowiedział się o tym, poszukiwał go, aby zamordować. (33) Ale Jonatan, jego brat Szymon i wszyscy jego zwolennicy spostrzegli to, uciekli na pustynię Tekoa i rozłożyli się obozem przy wodzie cysterny Asfar. (34) Bakchides wiadomość o tym otrzymał w szabat. Osobiście więc wyruszył z całym swoim wojskiem na drugą stronę Jordanu. (35) Wtedy Jonatan posłał swego brata, który był przełożonym nad ludem, i prosił przyjaciół swych, Nabatejczyków, aby u nich mogli przetrzymać swe tabory, których mieli wiele. (36) Ale synowie Jambriego wyszli z Medeby, pochwycili Jana i odeszli razem ze wszystkim, co posiadał. (37) Po tych wydarzeniach Jonatanowi i jego bratu Szymonowi doniesiono, że synowie Jambriego urządzają wielkie wesele, a pannę młodą, córkę jednego z wielkich dostojników kananejskich, z wielkim orszakiem prowadzą z Nadabat. (38) Przypomnieli więc sobie krew swego brata Jana, poszli i skryli się w skalnej grocie.
(1 Ks. Machabejska (w) 9:32-38, Biblia Tysiąclecia)
Z Ammanu do Jerozolimy:
http://traveltips.usatoday.com/enter-israel-amman-100399.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Allenby_Bridge
http://www.dont-complain.com/2013/10/09/from-amman-to-jerusalem/
http://www.tripadvisor.com/ShowTopic-g293977-i1733-k6104727-Allenby_Bridge_to_Jerusalem-Israel.html
http://www.iaa.gov.il/en-US/borders/Alenbi/Pages/default.aspx
http://www.brendasjordan.com/about/
most - geszer/gszarim גֶּשֶׁר / גְּשָׁרִים
Zwiedzanie Petry:
http://blog.hostelbookers.com/destinations/petra/
19 17:30 - przylot do Ammanu, nocleg w okolicy (Madaba?)
20 - z Ammanu/Madaby do Petry (+ zamki krzyzowcow, gora Nebo), nocleg w Petrze
21- zwiedzanie Petry, Wadi Rum, nocleg w Petrze
22 - bladym switem z Petry do Ammanu, zwrot auta, przeprawa z Ammanu do Jerozolimy
Środa 22.04.2015 Nocleg w Jerozolimie (hotel Jerusalem Gate).
Dzień 2-gi, czwartek (23.04).
Zwiedzanie Jerozolimy. Kotel. Tunel Rabinacki. Via Dolorosa - droga tradycyjnej drogi na krzyż Pana Jezusa. Panorama miasta z Góry Oliwnej. Droga Palmowa. Cmentarz Żydowski. Gethsemane. Mea Shearim. Nocleg w Jerusalem Gate.
Dzień 3-ci, piątek (24.04).
Instytut Świątynny. Żydowska część Starego Miasta. Cardo. Miasto Dawida. Tunel Hezekiasza.
Góra Syjon, Wieczernik. Nocleg w Jerusalem Gate.
Dzień 4-ty, sobota 25.04.
Spotkanie ze zborem Żydów Mesjańskich, Muzeum Izraela (model Jerozolimy z czasów P. Jezusa). Grób w Ogrodzie. Nocleg w Jerusalem Gate.
Dzień 5-ty, niedziela 26.04.
Wielka Synagoga. Kneset. Instytut Pamięci o Holocauście - Yad Vashem. Muzeum Księgi. Wyjazd z Jerozolimy na południe - Ein Ovdat, dom Ben Guriona, Mitzpe Ramon, Eilacka Fabryka Kamieni. Nocleg w Eilat, hotel Adi.
Dzień 6-ty, poniedziałek 27.04.
Dzień wolny – zajęcia opcjonalne: Petra w Jordanii, podwodne obserwatorium, pływanie, wycieczka jeepami po pustyni. Nocleg w Eilat.
Dzień 7-my, wtorek 28.04.
Kibuc Neot Smadar, Timna Park – Namiot Zgromadzenia na pustyni.
Nocleg w Eilat.
Dzień 8-my, środa 29.04.
Przejście do wodospadu Ein Gedi (Dawid), alternatywnie zwiedzanie Masady. Zakupy w sklepie Ahawa - producenta kosmetyków z Morza Martwego, pływanie w Morzu Martwym. Nocleg w Kibucu Almong.
Dzień 9-ty, czwartek 30.04.
Quasar El Yahud, tradycyjne miejsce chrztu Pana Jezusa. Ein Harod (selekcja Gedeona). Beit Szan. Yardenit. Wąwóz Gołębi (tradycyjna droga znad Jeziora Galilejskiego do Kafaranaum i Jerozolimy). Nocleg w Tyberiadzie, hotel Astoria.
Dzień 10-ty, piątek 01.05.
Czytanie ośmiu błogosławieństw na Górze Błogosławieństw. Tel Dan -miasto i miejsce kultu, granica z Syrią. Banias – Cezarea Filipowa (miejsce szczególnej rozmowy Pana Jezusa z ap. Piotrem). Kafarnaum - synagoga i dom ap.Piotra. Tabgha. Pływanie łodzią na Jeziorze Galilejskim. Nocleg w Tyberiadzie.
Dzień 11-ty, sobota 02.05.
Kana Galilejska. Korozain. Nazaret. Widok ogólny na miasto. Wyjazd na Górę Precipice - tradycyjne miejsce skąd Jezus miał być strącony. Kibuc Kfar Kedem. Nocleg w Tyberiadzie.
Dzień 12-ty, niedziela 03.05.
Haifa. Ogrody Bahaitów. Cesarea Nadmorska.- znana z pobytu Korneliusza i ap. Pawła. Zwiedzanie akweduktu z czasów rzymskich. Tel Aviv. Lotnisko Ben-Guriona. Odlot o godz.21,30.
4 maja - powrot