Tłumaczenie: Harmoniak. Na potrzeby forum Choroby Tarczycy i Hashimoto
Ostrzeżenie dla suplementujących hormon tarczycy oraz żelazo.
Należy zachować ostrożność podczas suplementacji żelaza, które należy przyjmować po upłynięciu co najmniej 4 godzin od przyjęcia hormonu tarczycy. W przeciwnym wypadku zaburzone zostanie wchłanianie hormonu.
Ostrzeżenie dla kobiet w ciąży chorujących na niedoczynność tarczycy.
Kobiety w ciąży powinny zachować szczególną ostrożność, jako że większość wielowitaminowych preparatów zawiera żelazo. Preparaty te należy przyjmować przynajmniej 3-4 godziny po przyjęciu hormonu tarczycy. W przeciwnym wypadku osłabione zostanie wchłanianie hormonu.
Niski poziom żelaza może mieć wpływ na pierwsze dwa etapy syntezy hormonu tarczycy poprzez zmniejszenie aktywności peroksydazy tarczycowej (enzym--TPO, przyp. H). Niedobór żelaza może prowadzić do zaburzenia pracy tarczycy i przyczynić się do upośledzenia przekształcania "nieaktywnego" T4 do "aktywnego" T3 oraz ograniczyć wiązanie T3. Ponadto niski poziom żelaza może doprowadzić do zwiększenia stężenia TSH we krwi.
Powszechnie wiadomo, że poważny niedobór żelaza prowadzi do anemii, która objawia się niskim poziomem hemoglobiny i hematokrytu we krwi. Jednakże jeszcze PRZED spadkiem poziomu hemoglobiny i hematokrytu można zaobserwować niski poziomem ferrytyny we krwi wskutek łagodnego niedoboru żelaza. Artykuł opublikowany w British Medical Journal w maju 2003 wskazuje, że pacjenci mający niski poziom ferrytyny oraz mieszczący się w normach poziom hemoglobiny i hematokrytu uskarżają się na osłabienie, które można zniwelować poprzez suplementację żelaza.
Pierwszym krokiem podejmowanym przez lekarza podejrzewającego niedobór żelaza u pacjenta, jest zbadanie poziomu we krwi białka zwanego FERRYTYNĄ (taaak, a świstak siedzi i zawija lekarza w sreberko, przyp. H.). Wartość ferrytyny wskazuje na ilość "zapasów" żelaza w ciele. Przewlekłe infekcje, zapalenia czy niektóre choroby uszkadzające tkanki ciała czy organy mogą zniekształcić wynik badania poziomu ferrytyny. Jeśli jednak nie zaistnieje żadna z powyższych sytuacji, a poziom ferrytyny jest niski, lekarz najczęściej założy, iż występuje niedobór żelaza i zacznie leczenie. Będzie tak nawet wobec braku oczywistych objawów wskazujących na anemię (może kiedyś, przyp. H.).
Poziom ferrytyny powinien wynosić między 30 a 300 mg/dL, ale zaleca się suplementację żelaza już u osób, u których poziom ten jest mniejszy niż 60 mg/dL. Celem leczenia jest zwiększenie poziomu ferrytyny do wartości między 70 a 90 mg/dL. Można to osiągnąć poprzez suplementację doustną. Zwiększenie poziomu ferrytyny do tego zakresu jest istotne dla osiągnięcia oczekiwanych rezultatów suplementacji tyroksyny u pacjentów z niedoczynnością tarczycy. Podaje się zazwyczaj preparat Ferrous Sulphate, ustnie 325mg, (u nas jest np. Sorbifer Dulures -- w tabletce 320mg + 60mg witaminy C, przyp. H.). Lekarze zalecają przeważnie jedną tabletkę dziennie przy poziomie ferrytyny mieszczącym się między 50 a 60 mg/dL, dwie tabletki dla poziomu między 30 a 50 mg/dL oraz trzy tabletki przy poziomie niższym niż 30 mg/dL.
U niektórych pacjentów suplementacja żelazem może nie przynosić efektów. Można w takim wypadku zastosować suplementację żelazem czterowartościowym (IV). Jakiekolwiek preparaty zawierające żelazo powinny być przyjmowane przynajmniej po 4 godzinach od przyjęcia hormonu tarczycowego. Po trzymiesięcznej suplementacji żelaza należy sprawdzić ponownie poziom ferrytyny we krwi i odpowiednio do wyniku tego badania dostosować dawkę. Często występującymi efektami ubocznym suplementacji żelaza są zaparcia oraz stolce zabarwione na czarno. Aby uniknąć zaparć pacjenci powinni odpowiednio zmienić swoją dietę, tj. zwiększyć ilość spożywanego błonnika oraz przyjmowanych płynów. Niektórzy pacjenci mogą potrzebować "zmiękczacza stolca" [ :)].
Zaleca się stosowanie trzymiesięcznej kuracji żelazem. Niektórzy lekarze zalecają jednak swym pacjentom suplementację trwającą od 6 do 12 miesięcy. Jakkolwiek postąpi Twój lekarz, istotne jest, żebyś przyjmował żelazo także w postaci naturalnej, tj. w pokarmach bogatych w żelazo. (...).
Całkiem sporo osób nie jest świadoma tego, że żelazo pełni kluczową rolę nie tylko przy transporcie tlenu, ale także jest istotne przy regulacji metabolizmu. Żelazo jest potrzebne do tworzenia niezbędnych substancji takich jak dopamina czy białe krwinki. Wobec tego, niedobór żelaza może powodować nie tylko anemię. Efekty takiego niedoboru mogą być poważniejsze: może nastąpić pogorszenie zdolności intelektualnych czy też zmniejszenie odporności na infekcje.
Często błędnie sądzi się, że ilość żelaza wchłanianego przez organizm jest bezpośrednio związana z ilością przyjmowanego żelaza. Rzeczywiście jest tak, że większość żelaza pochodzi ze spożywanego pokarmu, jednakże utrzymanie odpowiedniego poziomu żelaza nie sprowadza się wyłącznie do zachowania "zdrowej" diety. Przede wszystkim zdolność układu pokarmowego do wchłaniania żelaza z pokarmu nie jest stała, tj. osoby z niedoborem żelaza nie wchłaniają go tak dobrze jak osoby bez niedoboru.
Żelazo można odnaleźć w wielu postaciach, dlatego też procentowa ilość jego wchłaniania zależy od rodzaju spożywanego pokarmu oraz innych pokarmów spożywanych w tym samym czasie. Przykładowo, żelazo zawarte w mięsie jest łatwiej przyswajalne od żelaza zawartego w warzywach i innych pokarmach. Dodatkowo, wchłanianie żelaza może być znacznie zwiększone bądź zmniejszone w obecności różnych czynników. Niektóre sole przechowujące żelazo oraz inne minerały zawarte w pokarmach roślinnych zaburzają ich wchłanianie się w jelicie. Substancje zwane polifenolami, które zawarte są w herbacie, kawie, kakao, szpinaku i oregano, także utrudniają wchłanianie żelaza. Spożywanie większych ilości witaminy C, zawartej w owocach czy warzywach, przyczynia się do poprawy wchłaniania żelaza. Wapń, z niewiadomych przyczyn, utrudnia wchłanianie żelaza. To zapewne dlatego badania pokazują, że istnieje związek między dużym spożyciem mleka a niedoborem żelaza.
Niedobór żelaza grozi wielu osobom, w tym osobom cierpiącym na niedoczynność tarczycy, która może spowodować zmniejszoną produkcję kwasu solnego, co z kolei prowadzi do zaburzenia wchłaniania żelaza. Niedobór żelaza może obniżać temperaturę ciała, co powoduje zmniejszenie ilości wytwarzanych czerwonych krwinek. Ponadto, w związku z niedoczynnością tarczycy mogą pojawiać się bardziej obfite okresy, co oznacza zwiększoną utratę żelaza.
Kobiety w wieku rozrodczym mają większe niż mężczyźni zapotrzebowanie na żelazo. Wiąże się to z obecnością menstruacji u kobiet, zwiększonym zapotrzebowaniem żelaza w okresie ciąży oraz z utratą krwi w czasie porodu. Ponadto, wszystko co przyczynia się do zwiększenia obfitości menstruacji, tak jak np. mięśniaki macicy, może prowadzić do powstania niedoboru żelaza. (...) Inne rodzaje przewlekłej utraty krwi także mogą prowadzić do niedoboru żelaza, łącznie z krwawieniem wewnętrznym wrzodów czy krwawieniem związanym z zapaleniem błony śluzowej żołądka, nieswoistym zapaleniem jelit, zakażeniem pasożytniczym (które występuje najczęściej w krajach trzeciego świata oraz w krajach rozwijających się) oraz hemoroidami.
Najlepszym sposobem zapobiegania powstania niedoboru żelaza jest świadomość własnego zapotrzebowania oraz znajomość pokarmów bogatych w ten składnik, oraz użycie posiadanej wiedzy w celu ułożenia właściwej diety. Zalecane dawki dziennego spożycia są następujące: dla mężczyzn powyżej 19 roku życia oraz dla kobiet powyżej 51 roku życia --8 mg, dla kobiet w wieku od 19 do 50 lat -- 18 mg. (...)
(...)
(wiele z nich przypomina objawy związane z niedoczynnością tarczycy):
- ospałość
- nadmierne zmęczenie po wysiłku fizycznym
- łaknienie spaczone, pica (Wikipedia: to zaburzenie polegające na występowaniu apetytu na przedmioty nie będące żywnością, przyp. H.)
- pagofagia, czyli zwiększone spożycie lodu
- depresja
- ogólne osłabienie
- zwiększone tętno
- palpitacje
- spadek libido
- kłopoty z jasnością myślenia (ang. brain fog, przyp. H.)
- wypadanie włosów
- uczucie omdlewania, duszność
- zawroty głowy
- długie lub nadmiernie obfite menstruacje
- blada skóra
- problemy z jelitami
- problemy kognitywne (poznawcze), np. osłabienie zdolności do uczenia się
- cienkie, wklęsłe paznokcie (ang. spoon nails, przyp. H.)
- stłuczenia, siniaki pojawiające się bez przyczyny